Wreszcie po łapach?

<!** Image 1 align=left alt="Image 17420" >
Zżera nas korupcja? Aż strach. A udało nam się znaleźć sposób, jak w miarę skutecznie ją zdławić? Oj, to akurat szło nam przez te 15 lat kiepsko. Albo jeszcze gorzej. Choć więc cała opozycja, wsparta przez wierne media, solidarnie trąbi o dramatycznym niebezpieczeństwie, jakie niesie ze sobą powołanie Centralnego Biura Antykorupcyjnego, nie pałałbym tak gorliwie świętym oburzeniem. I dałbym CBA podziałać. Bo chcę, żeby coś się wreszcie ruszyło.

Żeby było jasne - sam bat w postaci nowego urzędu to za mało. Korupcja przygaśnie, jeśli zlikwidujemy to, co daje jej się plenić - pielęgnowane skrupulatnie urzędnicze dowolności, wydumane zgody i koncesje, uznaniowe regulacje. Ale do tego jeszcze daleka droga, a jest jak jest - na górze przez lata buszowały różne Pęczaki, a na dole mali niegodziwcy wyciągali łapy na każdym kroku. No bo przecież korupcji i tak się zwalczyć nie da. Oczywiście jest w tym projekcie ustawy sporo punktów dyskusyjnych, od trybu powoływania szefa CBA, przez zasady wyszukiwania owych elitarnych fachmanów, po zdefiniowanie tego, czym biuro ma się zajmować. Do tego nasz Eliot Ness o twarzy inkwizytora, Mariusz Kamiński, swego czasu kiepsko zaczął, ni z tego ni z owego objawiając wszystkim nazwiska paru biznesmenów, którzy mają się teraz bać. Irytuje mnie jednak to namolne sugerowanie, że gotuje nam się co najwyżej polityczna jaczejka, w której będzie rządzić widzimisie paru oszołomów.

Wczoraj w Sejmie było ostro i po nazwiskach. Tyle że jak zwykle debatę śledziła garstka posłów. Reszta pewnie w kuluarach pryncypialnie komentowała projekt. Zgodnie z linią partii.