Zakończyła się pewna era

- To był mój ostatni występ w mistrzostwach świata. 26 marca w pokazowych zawodach w Zakopanem skoczę po raz ostatni - powiedział w czwartek w telewizji publicznej Adam Małysz.

<!** Image 2 align=none alt="Image 167833" sub="W 1999 roku Adam Małysz (z lewej) rozpoczął współpracę m. in. z Apoloniuszem Tajnerem (z prawej). To był kluczowy moment w karierze polskiego skoczka. „Orzeł z Wisły” uzyskiwał coraz lepsze wyniki / Fot. Adam Zarzewski">Decyzji o zakończeniu kariery przez naszego mistrza spodziewali się wszyscy. Mimo tego wyznanie Adama Małysza i tak było zaskoczeniem.

- Decyzję podjąłem przed igrzyskami olimpijskimi Vancouver - przyznał dla TVP Sport 33-letni skoczek narciarski. - Rok temu do Zakopanego przyjechało mnóstwo dziennikarzy licząc, że ogłoszę zakończenie kariery, ale zrobiłem im psikusa zapowiadając start w Oslo. Jednak już wtedy, widząc ile mnie kosztowały przygotowania do igrzysk, miałem pewność, że mistrzostwa w Norwegii będą moimi ostatnimi.

<!** reklama>Zaczynał od kombinacji

W styczniu 1993, Małysz w wieku 15 lat zadebiutował w Pucharze Świata, ale... w kombinacji norweskiej. W tym samym roku, został brązowym medalistą mistrzostw Polski juniorów w skokach, a rok później mistrzem kraju seniorów na Średniej Krokwi i wicemistrzem na Wielkiej Krokwi w Zakopanem.

Jesienią 1994 roku, pod wpływem sugestii trenera i wujka Jana Szturca, zdecydował się tylko na uprawianie skoków. Dość szybko trafił do kadry narodowej, prowadzonej wówczas przez Czecha Pavla Mikeskę.

„Orzeł z Wisły” pierwszy występ w Pucharze Świata zaliczył 4 stycznia w Innsbrucku. Małysz zajął wtedy 17 lokatę. Na wygraną Polak czekał ponad dwa lata. 17 marca 1996 r. w Oslo, w ostatnim konkursie w sezonie, Adam Małysz zwyciężył pierwszy raz w swojej karierze. Tego samego dnia karierę zakończył Jens Weisflog, idol naszego skoczka. W związku z tym, przez komentatorów i kibiców dzień ten nazywany był „zmianą warty”.

<!** Image 3 align=right alt="Image 167833" sub="Najbardziej z decyzji Małysza cieszy się jego żona - Izabela / Fot. Jacek Smarz">W kolejnym sezonie odniósł dwa zwycięstwa na Dalekim Wschodzie w konkursach w Sapporo i Hakubie. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 10. miejscu. W tamtych latach z osobą Adama Małysza wiązano duże nadzieje związane z rozwojem polskiego narciarstwa.

Po sukcesach przyszedł kryzys formy w latach 1998-1999. Był on na tyle głęboki, że „Orzeł z Wisły” myślał nawet o zakończeniu kariery i rozpoczęciu pracy w wyuczonym zawodzie dekarza. Przełomem okazał się sezon 1999/2000 i objęcie kadry narodowej przez trenera Apoloniusza Tajnera. Nowe metody szkoleniowe oraz współpraca z psychologiem dr Janem Blecharzem i fizjologiem prof. Jerzym Żołądziem zaowocowały dobrymi wynikami. Małysz zajął 28 miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata.

W kolejnej rywalizacji o Kryształową Kulę reprezentant Polski nie miał sobie równych.

Pierwszy w historii

Podczas 49. Turnieju Czterech Skoczni Małysz zaskoczył wszystkich fenomenalną dyspozycją. Wygrał cały turniej z rekordową przewagą ponad 100 pkt (zbierając jako pierwszy skoczek w historii ponad 1000 pkt w czterech konkursach). Następnie w lutym 2001 r. podczas mistrzostw świata w Lahti zdobył złoty medal na średniej skoczni i srebrny na dużej. Były to pierwsze medale MŚ w narciarstwie klasycznym reprezentantów Polski od 1978 r., kiedy Józef Łuszczek zdobył złoto w biegu na 15 km i brąz na 30 km.

W karty historii zapisał się także występ Małysza podczas zawodów w Willingen. Podopieczny Apoloniusza Tajnera ustanowił nieoficjalny rekord świata na dużej skoczni. Zawodnik Wisły Ustronianki uzyskał 151,5 metra.

W całym sezonie 2000/2001 Małysz odniósł jedenaście zwycięstw w zawodach Pucharu Świata. Dzięki temu wyrównał rekord Niemca Martina Schmitta i jako pierwszy Polak w historii zdobył Puchar Świata w skokach narciarskich. Sukces ten powtórzył w sezonie 2001/2002 oraz 2002/2003, zdobywając jako pierwszy skoczek w historii kryształową kulę trzy razy z rzędu.

W 2002 r. zdobył dwa medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City. W pierwszym konkursie na średniej skoczni wywalczył brązowy medal. Był to pierwszy medal olimpijski reprezentanta Polski od 1972 r., kiedy złoto w konkursie skoków zdobył Wojciech Fortuna. W zawodach na dużej skoczni Małysz został wicemistrzem olimpijskim. Został tym samym jedynym polskim zawodnikiem, który zdobył dwa medale podczas zimowych igrzysk olimpijskich.

Lista jego sukcesów jest długa. Małysz na swoim koncie ma: cztery medale olimpijskie, cztery mistrzostwa świata, cztery zwycięstwa w Pucharze Świata, triumfator turnieju Czterech Skoczni, trzykrotny zwycięzca Turnieju Nordyckiego, trzykrotny triumfator Letniego Grand Prix. Na podium PŚ Polak stanął 91 razy, ostatni raz 13 lutego 2011 roku w Vikersund, gdzie zajął trzecie miejsce.

- Moja kariera była tak bogata, że z pełną świadomością podjąłem taką decyzję - powiedział Małysz. - Obiecałem sobie, że zakończę karierę wtedy, kiedy będę w pełnej formie. Często zastanawiałem się, co będę robił. Mam kilka propozycji. Kibice wszystkiego się dowiedzą, bo nie będę tego ukrywał przed nikim.

Wraz z Małyszem na sportową emeryturę odszedł jego trener Hannu Lepistoe.

- Dla mnie to zaszczyt, że mo-głem rywalizować z Adamem - przyznał Gregor Schlierenzauer - Kiedy byłem dzieckiem, to właśnie był jednym z moich największych idoli.(wikipedia.pl)