Co słychać w radiu, czyli równo w dół

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >Co słychać w radiu? W tych największych stacjach słychać lamenty. Oczywiście nie na antenie, bo tam - przynajmniej w większości komercyjnych stacji - dominuje dokładnie sformatowana radość, optymizm, wesołkowaty słowotok i często używa się terminu „super”. Poza anteną tak super już nie jest. Nieźle to widać w wynikach badań Radio Track agencji SMG/KRC Millward Brown, obejmujących okres od lutego do kwietnia tego roku.

Pierwsza piątka nie zmienia się od lat: RMF FM (24 proc. udziału w rynku radiowym), Zetka (15,30 proc.), Jedynka (11,80 proc.), Trójka (8,60 proc.) i Radio Maryja (3 proc). Od lat także nie ma większych zmian w dystansie między tymi pięcioma najpopularniejszymi rozgłośniami, może za wyjątkiem Zetki, której słuchalność systematycznie spada od lat i jeśli kiedyś szła łeb w łeb z RMF FM, tak teraz wyraźnie spada do drugiej ligi.

<!** reklama>Interesujące jest to, że porównując wyniki pierwszych trzech stacji z wynikami dla tych samych miesięcy z lat poprzednich, widać wyraźny trend spadkowy. Nie jest to jakieś dramatyczne załamanie, ale z roku na rok wyniki zjeżdżają w dół. Pozytywnie na tym tle wyróżniają się Trójka, która już od dłuższego czasu systematycznie umacnia swą pozycję, i Radio Maryja, które przez całe lata oscylowało między 2 a 2,5 proc., a teraz sięgnęło poziomu 3 proc. Jak się zdaje, ten wzrost to efekt marketingowy głośniej kampanii, jakie środowiska radiomaryjne prowadzą w sprawie miejsca dla TV Trwam na platformie cyfrowej.

Komu jeszcze rośnie? A takiej na przykład stacji RMF Classic. Przypadek to ciekawy, bo choć to w stu procentach komercyjna stacja, to jako jedyna w Polsce w stu procentach realizuje ona misję mediów publicznych, promując tzw. muzykę poważną i ambitną muzykę filmową. Tak na marginesie, to ciekawy przyczynek do dyskusji o sensowności haraczu abonamentowego. RMF Classic to radio niszowe, jego udział w rynku to zaledwie 0,90 proc. ale z roku na rok zdobywa nowych słuchaczy.

Co z tego może wynikać? A to na przykład, że nie tylko wydawcy prasy mają powód do bólu głowy, bo kryzys dotyka wszystkie media tradycyjne, te powstałe przed internetową rewolucją. Spadają nakłady gazet i tygodników, stacje radiowe tracą słuchaczy a telewizje telewidzów. I zjawisko drugie - paradoksalnie najgorzej mają najwięksi gracze na rynku, bo to głównie oni notują spadki. Lepsze perspektywy są przed małymi, niszowymi mediami oferującymi produkt medialny wyspecjalizowany i dla bardziej wymagającego odbiorcy. Cóż, mały może więcej.