Dla pracy prawie wszystko

Arogancję szefa, mobbing, bezpłatne nadgodziny, dalekie dojazdy na własny koszt - to wszystko jesteśmy w stanie znieść, byle utrzymać posadę. 41 procent badanych godzi się na to.

Pani Barbara, finansistka po czterdziestce, przed dwoma laty dostała od szefostwa propozycję nie do odrzucenia: albo codziennie będzie dojeżdżać do centrali w Bydgoszczy, albo straci pracę. Za dojazdy ma płacić sama.

- Przystałam na to, bo co miałam zrobić? - rozkłada ręce kobieta. - Mieszkam pod Toruniem. Codziennie wstaję o piątej rano. Muszę dotrzeć do Torunia, na dworzec PKP. Godzina w pociągu i gonię do firmy. Po pracy docieram do domu o 18-19. Jeśli tylko coś zjem o tej porze, natychmiast zasypiam. I budzę się przed północą, by do poranka czuwać ze strachu przed spóźnieniem.

Co miesiąc pani Barbara wydaje na dojazdy do pracy około 200 zł. Jak wynika z badań Wydziału Nauk Humanistycznych SGGW, opublikowanych przez „Rzeczpospolitą”, co trzeci badany poświęca codziennie na dojazd do pracy ponad dwie godziny, a co piąty - ponad trzy. 62 proc. przyznało, że zgodziłoby się jeździć jeszcze o 20 km dalej.

<!** reklama>

Pani Anna, kobieta po pięćdziesiątce, która pracowała jako kasjerka w markecie w jednym z miasteczek w regionie, godziła się na jeszcze więcej. By pracować na 3/4 etatu za tysiąc złotych z groszami, codziennie znosiła upokorzenia ze strony przełożonych. Znacznie od niej młodszych.

- Ze skrzynkami towaru nie wolno nam było chodzić, musieliśmy podbiegać - opowiada kobieta. - Mimo moich błagań kierowniczka nie zgodziła się uwzględnić w grafiku pracy długo oczekiwanej wizyty u lekarza specjalisty. Arogancja była na porządku dziennym.

Gdy kilka dni temu stawiła się u szefa z prośbą, by przedłużył jej umowę o pracę, usłyszała: „A zna pani główne filary naszej firmy”? (chodziło o hasła z broszury reklamowej). Przyznała, że nie.

- I właśnie dlatego nie możemy z panią dalej współpracować - odpowiedział jej szef.

Aż 46 proc. badanych przez SGGW przyznało, że często spotyka się ze złym traktowaniem i wulgarnymi odzywkami. 36 proc. - z mobbingiem. 41 proc. godzi się na to.

Najbardziej skłonni do poświęceń są młodzi (20-29 lat). Nic dziwnego, skoro - jak wynika z badań GUS - bezterminową umowę o pracę przed „30” ma tylko co drugi Polak.