Do znaczków trzeba dojrzeć

Od kiedy pasjonuje się Pan filatelistyką?
Moje zainteresowanie zbieractwem zaczęło się już w dzieciństwie, kiedy widziałem u listonosza ładne znaczki na listach. Starałem się zdobyć je od adresata. Niestety, wówczas jeszcze nie potrafiłem odzyskać znaczków tak, by ich przy okazji nie uszkodzić. Na dobre zacząłem zbierać znaczki, gdy kupiłem dziesięcioletniemu synowi ich pakiecik pod choinkę. Dla niego zamówiłem abonament polskich znaczków kasowanych, a sam zacząłem polować na znaczki z malarstwem. Z czasem przerzuciłem się na czyste znaczki polskie, wkładane do odpowiednich klaserów.
W ostatnim dziesięcioleciu rozszerzyłem swoją pasję na tropienie błędów i usterek na znaczkach całego świata.
A znaczki z malarstwem? Czy nadal je Pan zbiera? Co przedstawiają?
Wciąż interesuję się znaczkami z malarstwem, ale już nie dokupuję nowych. Z tych, które zebrałem, kilka serii sprzedałem, jednak większość jeszcze mam. Są to znaczki z malarstwem polskim i obcym. Jeśli chodzi o polskie malarstwo, to w moim zbiorze znalazły się znaczki przedstawiające obrazy Malczewskiego, Kossaka, Wyspiańskiego. Znaczki zagraniczne poświęcone są zbiorom znanych galerii, na przykład londyńskiej, drezdeńskiej, Trietiakowskiej czy Ermitażu. Przedstawiają obrazy najwybitniejszych malarzy światowej sławy. Mam znaczki z malarstwem francuskich impresjonistów, z twórczością Picassa z różnych okresów twórczości.
Czy zbierając znaczki poświęcone danej tematyce, poszerza Pan swoją wiedzę?
Tak. Na przykład, kiedy wzbogacałem moją kolekcję znaczków poświęconych malarstwu, czytałem literaturę poświęconą artystom i galeriom. Kupowałem też albumy malarstwa. Filatelistyka sprzyja zdobywaniu wiedzy z różnych dziedzin.
A w jaki sposób do Pańskich zbiorów trafiają okazy z błędami i uszkodzeniami?
„Zamęczam” moich znajomych prośbami o wycinanie znaczków z kopert, potem z lupą w ręku szukam i porównuję. Czasami uda mi się znaleźć znaczek z brakiem koloru lub znacznym jego przesunięciem, brakiem ogonka przy „ę” (Oblężenie Jasnej Góry), itp.
Odzyskiwanie znaczków z kopert chyba nie jest łatwą czynnością…
Rzeczywiście, zabiera dużo czasu, wymaga cierpliwości i… odpręża. Właśnie brak cierpliwości nie pozwala młodzieży zaangażować się w zbieranie znaczków. Do tego trzeba dojrzeć.
Dlatego ja namawiam do wstąpienia w szeregi związku filatelistów ludzi dojrzałych, którzy nie muszą się spieszyć, a cenią sobie obcowanie z małymi dziełami sztuki graficznej. Zawsze też apeluję, by nie niszczyć znaczków, bo nawet pospolity jest cząstką historii poczty!
Czy ma Pan również znaczki wyróżniające się kształtem lub wielkością?
Tak, w moich zbiorach znajdują się znaczki o różnych kształtach - od regularnego prostokąta i kwadratu do rombu (Igrzyska Olimpijskie Tokio 64). Mam też znaczki trójkątne (Grzyby 59, Konie 63), w kształcie okrągłej piłki (Euro 2012) i gwiazdki (21 Finał WOŚP). Zebrane przeze mnie znaczki różnią się między sobą również wielkością - od malutkich główek wawelskich do największych (8,8 na 10,5 cm - ołtarz Wita Stwosza).
Jak duża jest Pana kolekcja?
Zebrało się kilka tysięcy znaczków z całego świata. Regularnie powiększam swój zbiór, abonując na poczcie oraz drogą wymiany korespondencyjnej z filatelistami w kraju i za granicą. Nie posiadam jednak drogich znaczków. Cieszy mnie to, co mam.