Jest prawo i jest przyzwoitość

<!** Image 1 align=left alt="Image 214058" >Różnych radnych z diabłem za uszami widziałam. W pamięci szczególnie utkwił mi ten, który biciem i duszeniem próbował na boisku wychować 14-letniego chłopca.

I ten, który mobbingował podwładną, co potwierdził w swoim wyroku sąd. To toruńskie historie. Trudno mi też zapomnieć pewnego rajcę z Golubia-Dobrzynia, który kradł w supermarkecie. Ten akurat publicznie przyznał się i przeprosił, choć mandatu nie złożył. A że kradł ziemniaki, chleb etc., to popełniał tylko wykroczenia.

Nie kryję, że wszystkie te osoby wspominam z głębokim niesmakiem. Żaden z tych panów nie nadawał się na radnego; żaden nie był godny tej funkcji. Czy nadaje się Krzysztof B., odpowiadający przed sądem za pijaną jazdę na rowerze w centrum Torunia? Z przykrością muszę stwierdzić, że nie - nie nadaje się. I nie chodzi tu o kaliber wybryku z rowerem, który zresztą już w przyszłym roku, po nowelizacji Kodeksu postępowania karnego, z przestępstwa ma się stać wykroczeniem. <!** reklama>

Najprościej mówiąc, chodzi o to, że zawiany radny nie ma prawa poruszać się rowerem i to jeszcze w miejscu publicznym. Niezależnie od tego, ile wypił, z kim wypił i jaki ból istnienia akurat go trawił. Tak nie zachowuje się osoba obdarzona mandatem publicznego zaufania.

Nie jest powiedziane, że toruńska Temida skaże Krzysztofa B. Może tylko pogrozi palcem i sprawę warunkowo umorzy? Tego nie wiemy. Jasne jest jednak jedno: jeśli radny jest człowiekiem honoru, to sam powinien zrezygnować z funkcji. Stało się. Mleko się rozlało i nie ma sensu udawać, że wsiąkło w wykładzinę. Do polityki proponuję wrócić po uporaniu się z problemami.