Kain i Abel po polsku

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/reszka_jaroslaw.jpg" >Fred Firlej wprawdzie nie zabił swego brata, Jurka, ale też mu nie pomógł w śmiertelnej opresji. A wcześniej wszyscy wokół, w tym widzowie przed ekranem, byli przekonani, że z dwóch braci Firlejów to Fred jest kozak i rogata dusza, Jurek zaś - biały kołnierzyk i człowiek biznesowego kompromisu. Greg Zglinski ze swych 44 lat życia piętnaście spędził w Zurichu, udzielając się jako gitarzysta rockowy. Przed trzydziestką skończył też w Łodzi studia reżyserskie, pod opieką artystyczną Krzysztofa Kieślowskiego. Rękę Kieślowskiego widać w „Wymyku”, który podobał się publiczności i jurorom kilku festiwali filmowych, w tym naszego Camerimage. Mniej był oglądany na regularnych seansach filmowych. Być może lepiej potraktują go zwolennicy domowego kina, bo to historia jak znalazł na wieczór na własnych śmieciach. Zglinski prowadzi nas na polską prowincję, którą, mimo szwajcarskiego wychowania, zna niezgorzej.

<!** reklama>W prywaciarskiej rodzinie Firlejów najbardziej wyraziste osobowości to wspomniany Fred (kolejna znacząca rola Roberta Więckiewicza) i jego żona Viola (Gabriela Muskała, prywatnie żona Zglinskiego). Pozostałe postaci to raczej typy niż ludzie z krwi i kości. Ojciec braci, co prawda, oddał firmę w ręce Freda, lecz jego oczkiem w głowie jest Jurek, wysłany na nauki aż za ocean. Matka nie toleruje żony Freda, którą uważa za „gołotę”, która sprytem weszła do szanowanej familii Firlejów. Między braćmi zaś trwa rywalizacja. Pozornie o kierunek rozwoju firmy, naprawdę - o miejsce w rodzinnym szyku. Na początku filmu widzimy, jak Jurek zostaje pobity przez chuliganów i następnie wyrzucony z pędzącego pociągu, a Fred, sparaliżowany strachem, nie reaguje. Czy nieszczęście zmieni Firlejów? Uwaga reżysera skupia się na Fredzie, który z trudem usiłuje poradzić sobie z łatką tchórza. Miota się, raz wpada w nieuzasadnioną złość, wyładowywaną na pracownikach firmy lub żonie, innym razem izoluje się, by cierpieć w ukryciu. Zglinski pokazuje, że kreślenie filmowych portretów wychodzi mu wyśmienicie.