Media bez twarzy

<!** Image 1 align=left alt="Image 16531" >Dania to, jak wiadomo, kraj mały, sympatyczny i przynajmniej do tej pory lubiany jak świat długi i szeroki. A tu proszę, tamtejszej gazecie udało się rozkręcić gorący epizod „konfliktu cywilizacji”. Wielu Polaków pewnie nie bardzo rozumie nawet temperaturę reakcji rozjuszonych tłumów, palących duńskie flagi, a raczej ich atrapy - no bo skąd w Chartumie czy Bejrucie wziąć te prawdziwe.

Formuła „konfliktu cywilizacji” brzmi oczywiście nieznośnie patetycznie, ale to chyba najlepsze określenie na to, co się stało. Z jednej strony mamy świat tak naprawdę laicki, świat wolności słowa, świat, w którym pan Jezus bywa bohaterem dowcipasów. Z drugiej strony mamy świat gorącej religijności, w którym zupełnie inaczej traktuje się prawie wszystko, a na pewno stosunek do wiary. Do tego między oboma światami iskrzy od dawna.

Zresztą zachowując wszelkie proporcje warto wspomnieć, jak nas, Polaków, bulwersowały szyderstwa z Jana Pawła II w amerykańskich mediach - ich zaś bulwersowało nasze zbulwersowanie. A w końcu to ta sama cywilizacja.

Cóż, wolność słowa cenna jest, ale granice też musi mieć, a jedną z nich jest obrażanie uczuć innych ludzi. Nie bardzo rozumiem też całą akcję solidarnościową w europejskiej prasie, która polega na powielaniu wizerunku twarzy Mahometa. Naprawdę można solidarność wyrazić inaczej i naprawdę nie ma obaw, że unikając tych karykatur, pozwolimy muzułmanom redagować nasze media. W końcu nie drukujemy również wielu innych rzeczy, które mogą obrażać innych. I nikt o to specjalnie szat nie rozdziera.

Mamy więc protesty i festiwal przeprosin, a duńskie i norweskie firmy już straciły kontrakty w Iraku. Konflikt się zaostrzy, bo od lat robi się coraz ostrzejszy. I naprawdę Zachód nieraz będzie musiał pokazać, że jest twardy. Ale niekoniecznie nabijając się z Mahometa.