Proboszcz toruńskiej katedry odnowił kościół i udaje się na roczny urlop

Rozmowa z księdzem Markiem Rumińskim, proboszczem katedry pw. śś. Janów, który po latach posługi zdominowanej wielkim remontem świątyni przystępuje teraz do „renowacji samego siebie”.

<!** Image 3 align=none alt="Image 223955" sub="Ksiądz Marek Rumiński od lat żyje w otoczeniu zabytków
Fot.: Jacek Smarz">

Jest Ksiądz pierwszym duchownym diecezji toruńskiej, dla którego niebawem rozpocznie się tak zwany rok sabatyczny. Co to znaczy?

Po prawie trzynastu latach pracy na pierwszej linii ognia, bycia duszpasterzem, kustoszem i w jakimś sensie budowniczym, menedżerem, osobą odpowiedzialną za zdobywanie pieniędzy, przygotowywanie projektów, organizowanie konkursów na ich wykonanie, jak i czuwanie nad ich realizacją, mówiąc krótko, czasu bardzo intensywnego, który dał mi się we znaki, poczułem się jak zawodnik, który wybiega na ostatnią prostą i wypina pierś, żeby przeciąć taśmę na mecie. Poczułem się fizycznie i psychicznie wyczerpany. Przyjrzałem się sobie dokładnie i uznałem, że jeżeli człowiek niemal bez przerwy zajmuje się odnową katedry i jej sprawami, to istnieje niebezpieczeństwo, że utraci kontakt z samym sobą, z tym, co myśli, czuje, czego chce i pragnie. Jako „odnowiciel katedry” robiłem na ogół rzeczy, które były konieczne, nie zawsze było to jednak to, co chciałbym robić. Dlatego zapragnąłem posłuchać swojego serca, swoich pragnień i myśli, a w „byciu ze sobą” także odnajdywać Pana Boga, pobyć z Nim. Muszę na siebie spojrzeć z boku, dokonać renowacji wewnętrznej, duchowej i intelektualnej. Udałem się pod koniec marca tego roku do naszego biskupa Andrzeja z prośbą, abym mógł po zakończeniu projektu konserwatorskiego naszej katedry udać się na urlop sabatyczny.

To taka forma urlopu?

Watykańska Kongregacja do spraw Duchowieństwa w „Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów” w kilku miejscach mówi o konieczności odpoczynku oraz dbałości o zdrowie fizyczne księży. Mówiąc o „okresie sabatycznym” kapłanów, Dyrektorium wskazuje, że jest czas lepszego i intensywniejszego odpoczynku z Chrystusem, w którym nabierają oni „mocy i odwagi do kontynuowania procesu uświęcania” oraz nowych energii apostolskich. W tym też duchu i zgodnie z pismem księdza biskupa Andrzeja Suskiego udaję się od 4 listopada tego roku do 30 września 2014 roku na urlop sabatyczny, by odnowić się w innym otoczeniu, aby potem lepiej służyć Bogu i Kościołowi. Na ten okres ksiądz biskup Andrzej mianował księdza Jacka Kwiatkowskiego na mojego zastępcę i administratora parafii.

<!** reklama>

Dokąd Ksiądz się wybiera?

Przenoszę się do archidiecezji hamburskiej, w której już zresztą pracowałem przed przybyciem do Torunia. Sytuacja personalna, w sensie powołań kapłańskich, jest tam o wiele gorsza niż w Polce. Powołań jest po prostu niewiele.

Można powiedzieć, że 13 lat temu zastał Ksiądz toruńską katedrę zrujnowaną, a zostawia ją odremontowaną. Jak przez ten czas zmieniła się jednak parafia?

Jeśli chodzi o renowację kościoła, to podkreślam jeszcze raz, że robiłem, co było konieczne, współpracując z zespołem bardzo zaangażowanych ludzi, bez których wsparcia byłoby to niemożliwe. Co się zaś tyczy parafii... Mam nadzieję, że te 13 lat było taką moją służbą, która pozwoliła wielu ludziom wyprostować swoje ścieżki życiowe. Mamy wiele osób oddanych i zaangażowanych. Mamy scholę, chór, aktywnie działa też parafialny ośrodek kultury w Piwnicy pod Świętymi Janami, piękne pomieszczenie, w którym odbywają się różne spotkania dla wszystkich parafian i torunian. Życie kwitnie, ale, niestety, co jest bardzo smutne, parafia się znacznie zmniejszyła. Zgodnie z naszymi danymi na jej terenie mieszka obecnie około 2,5 tysiąca osób, choć zameldowanych jest około czterech tysięcy. Kiedy podczas wizyt duszpasterskich pytamy, kto w odwiedzanym mieszkaniu mieszka, słyszymy często, że ktoś jest tylko zameldowany, ale pracuje w Wielkiej Brytanii czy Irlandii...