Rekordy tygodnia. Poseł na postronku, cena na dnie, tramwaje i inne radości [komentarz]

Czasy raczej niewesołe, każdy dzień przynosi hiobowe wieści o kolejnych kilkuset osobach zabitych przez pandemię, z którą podobno tak świetnie sobie radzimy. Na granicach czai się wróg, IV Rzesza straszy, drożyzna szaleje, Mejza urlopuje... W tak dojmujących okolicznościach liczy się każdy pozytywny sygnał i każdy jest na wagę złota. Albo złotówek.

Niedawno na przykład na ul. Grudziądzkiej oczy me przykuł wielki billboard z informacją, że

„Ceny paliw w Polsce są jedynymi z najniższych w Europie”

. Wreszcie coś pozytywnego! Bardzo mnie to ucieszyło, a nawet rozbawiło.

Za średnią pensję brutto możemy sobie w Polsce tej niemal najtańszej benzyny kupić jakieś 880 litrów. Już sobie wyobrażam, jak pod tym billboardem muszą być rozbawieni np. nasi niemieccy sąsiedzi, którzy za swoją średnią pensję brutto kupić mogą coś około 2630 litrów benzyny, Francuzi (1780 litrów), Hiszpanie (1482 litrów) a nawet Estończycy, którzy też za swe przeciętne zarobki kupią więcej benzyny niż my.

Zastrzeżenie: to bardzo orientacyjny szacunek, właściwie niepoprawny, bo ceny paliw i kurs Euro są aktualne, ale dane o zarobkach z Eurostatu dotyczą roku 2019. Niemniej trend jest, jaki jest i nie sądzę, żeby wprowadzenie do tego rachunku aktualnych zarobków w znaczący sposób ten obraz zmieniło.

Z innej beczki. To, co dzieje się z wybieranymi w Toruniu posłami, to ludzkie pojęcie przechodzi. Taki Zbigniew Girzyński, po długim rozstaniu z PiS, wrócił w 2019 do Sejmu jako poseł tej formacji i wszystko wskazywało, że teraz już na stałe będzie częścią obozu tzw. dobrej zmiany, wspierając ją swymi niewątpliwymi retorycznymi talentami. I guzik z tego wyszedł, bo potem przyszła słynna historia ze szczepieniem, jakie poseł przeszedł jako pracownik UMK, i znów drogi posła Giżyńskiego i PiS się rozjechały. I pomyśleć, że niecały rok temu za szybkie zaszczepienie można było mieć nieprzyjemności...

Posłanka Iwona Michałek przez całą poprzednią kadencję po stronie rządowej, zawsze politycznie blisko Jarosława Gowina. A teraz - po tym, jak Gowin z rządu odszedł, razem z nim znalazła się po stronie opozycji. W tym tygodniu kolejna zmiana - Robert Kwiatkowski, wybrany w Toruniu poseł Lewicy, wraz z grupką politycznych przyjaciół odszedł z klubu Lewica do nowo powstałego koła Polskiej Partii Socjalistycznej. À propos PPS, Piłsudski miał - jak niektórzy twierdzą - powiedzieć, że wysiadł z czerwonego tramwaju na przystanku „Niepodległość”. Kwiatkowski wysiadł z tramwaju zjednoczonej lewicy na przystanku „Czarzasty”.

Przy okazji dało się słyszeć głosy, które pojawiają się zawsze w takich sytuacjach. Bardziej, mniej i zupełnie niemądre. Wśród tych ostatnich i taki głos, że gdy poseł zmienia polityczne barwy powinien zrezygnować z mandatu. A niby to dlaczego? W wyborach głosujemy na konkretne nazwiska i to ich właścicielom dajemy mandat. Po drugie, takie przywiązywanie posłów jak postronkami do partyjnych szyldów o tyle jest niebezpieczne, że daje partyjnym liderom jeszcze większą władzę i jeszcze bardziej ogranicza wewnętrzną demokrację. A to ważne, bo i liderom zdarza się podjąć decyzje niezrozumiałe dla własnego elektoratu - by wspomnieć tu poparcie, jakie Lewica dała wiosną PiS-wi w sprawie KPO.