Spór o powrót do przeszłości [ZA I PRZECIW]

[break]

Chcemy wrócić do dawnego systemu

Jaki jest powód likwidacji gimnazjów w Polsce?
Powodów jest kilka, ale najważniejszy jest jeden, o którym rząd Jerzego Buzka wiele lat temu zapomniał - mianowicie taki, że młodzież, która kończy sześcioletnią szkołę podstawową, wchodzi w trudny wychowawczo okres. Zmiana środowiska wywołuje wiele emocji, z którymi młody człowiek bardzo często nie jest w stanie sobie poradzić.
Od kilkunastu lat dzieci i młodzież są do tej zmiany przygotowywane, więc chyba nie ma sensu wracać do tego, co było?
Pojawiają się głosy, że nie należy zmieniać tego, co się przyjęło, ale są też głosy, że gimnazja nie są dobrym pomysłem i warto wrócić do dawnego systemu, który działał sprawnie przez wiele, wiele lat. Ja sam chodziłem do ośmioletniej szkoły podstawowej, a później do czteroletniego liceum.
Ale to wszystko pociąga za sobą konsekwencje w postaci zmiany programów nauczania. Myśli Pan, że jesteśmy do tego przygotowani?
Bardzo często rozmawiam z nauczycielami, którzy twierdzą, że programy nauczania się powtarzają i wcale nie są kontynuacją. Może warto więc to zmienić i dać szansę, by na przykład nauczyciel historii zakończył program edukacji szkolnej na roku 1989, a nie na II wojnie światowej?
Widzi Pan jakieś inne, pozytywne konsekwencje likwidacji gimnazjów?
Tak. Zwróćmy uwagę, że szkoły podstawowe są w okolicy miejsca zamieszkania uczniów, a gimnazja bardzo często są porozrzucane po różnych częściach miasta. Do szkoły będzie bliżej. Chciałbym dodać, że ta reforma nie nastąpi z dnia na dzień. Wszyscy będą się mogli do niej przygotować.

Korekta jest dużo lepsza od rewolucji

Dlaczego jest Pan przeciwny likwidacji gimnazjów?
Nie tylko ja. Podobnie jak wielu innych badaczy systemu szkolnictwa użyję podstawowego argumentu, że nie powinno się zbyt często zmieniać struktury systemu, ponieważ to nie rozwiąże problemów, tylko przeniesie je w inne miejsca struktury edukacyjnej.
Obecna władza jest za likwidacją gimnazjów? Dlaczego?
Trudno nawet powiedzieć, dlaczego. Śledzę uważnie wypowiedzi na ten temat i nie usłyszałem właściwe żadnych merytorycznych argumentów. Problemy, o których zazwyczaj się mówi, pojawiały się na początku reformy szkolnictwa kilkanaście lat temu. Wtedy głośno było o problemach pojawiających się w okresie socjalizacji, wysokiej agresji, kłopotach w przystosowaniu się dzieci i młodzieży do nowych warunków, do zmian. Dziś okazuje się, że te początkowe problemy minęły, a gimnazja działają całkiem sprawnie, nie gorzej aniżeli szkoły podstawowe i zostały zaakceptowane przez młodzież, rodziców i nauczycieli.
Co Pan, jako badacz systemu szkolnictwa, sugerowałby w tej sytuacji?
Przede wszystkim należałoby postawić porządną diagnozę, co jest nie tak w obecnej szkole i zacząć to korygować. Zawsze pojawiają się jakieś błędne decyzje, ale lepiej jest je poprawiać, aniżeli robić rewolucję w strukturze szkolnictwa. Jak pokazują doświadczenia innych krajów, zazwyczaj kończy się to źle. Na pewno warto postawić na kształcenie w szkołach kreatywnego myślenia, przedsiębiorczości, aktywności i postaw obywatelskich, a nie kształcenia pod testy i egzaminy. Warto by również przywrócić rangę i prestiż egzaminu maturalnego.