Tajemnica, która okrywa szklany skarb z Podgórza, zaczyna pękać

Niezwykła historia zaczyna nabierać kolorów! W ubiegłym tygodniu w zbiorach Kujawsko-Pomorskiej Biblioteki Cyfrowej znalazł się odratowany przez specjalistów z Biblioteki Głównej UMK unikatowy zbiór 77 klisz odnalezionych podczas remontu budynku, w którym kiedyś znajdował się jeden z najstarszych na Podgórzu zakładów fotograficznych. Pięknie wykonane portrety miały jeden istotny minus, uwiecznieni na nich ludzie byli całkowicie anonimowi. Starając się ich zidentyfikować, oraz znaleźć odpowiedź na pytanie, kto i kiedy te zdjęcia wykonał, trafiliśmy na zbiór fotografii rodzinnych wystawiony na jednej z aukcji internetowych. Uwagę naszą przykuła jedna z postaci, pojawiająca się na szklanych kliszach, a także na kupionych zdjęciach.
[break]

Odkrycie rzuciło nieco światła na tajemnicę, pozwoliło m.in. ustalić, że w atelier przy Parkowej gospodarował wtedy Władysław Kowalczyk, fotograf, który swój główny zakład miał wtedy przy Przedzamczu. Jedne znaki zapytania zniknęły, pojawiło się jednak sporo kolejnych. Tajemnicza nieznajoma pojawiła się na zdjęciach rodzinnych Janiny Marcinkowskiej (to nazwisko panieńskie), która miała męża żołnierza i syna „Bubusia”, tak przynajmniej był on podpisany na jednym ze zdjęć z początków lat 30. Kim byli ci ludzie, którzy zresztą również często fotografowali się przy Parkowej? Na podstawie częściowo podpisanych fotografii spróbowaliśmy odtworzyć ich życiorysy. Całkiem nieźle nam się to zresztą udało, o czym przekonaliśmy się niedługo po publikacji w „Nowościach” wyników naszego historycznego śledztwa. Na umieszczony w gazecie apel dotyczący właścicielki zdjęć, odpowiedzieli jej potomkowie. Janina Marcinkowska urodziła się w Wielkopolsce.
- Wyszła za mąż za Stanisława Barańczaka, który był plutonowym najpierw w 17 pułku piechoty w Gnieźnie, a później przeniósł się na Podgórz - mówi Jarosław Marcinkowski. - Wojnę przeżył, zmarł w Toruniu w latach 70. „Bubuś”, syn Janiny i Stanisława Barańczaków, miał na imię Bohdan.
Kolejne informacje przesłała nam jego córka, czyli rodzona wnuczka pani Janiny. Bardzo dziękujemy!
Dzięki tym informacjom być może uda nam się zidentyfikować również tajemniczą nieznajomą, uwiecznioną na jednej ze znalezionych klisz (obrazek ten prezentowaliśmy w „Nowościach” tydzień temu), a także widoczną na zakupionym zdjęciu. Klisza i fotografia zostały wykonane podczas tej samej sesji, jak wynika z podpisu na zdjęciu - w 1926 roku.
Z takich drobnych kawałków powoli składa się spory i bardzo interesujący obraz przedstawiający kawałek historii Podgórza. W jego centrum znajduje się niezwykły zakład fotograficzny, który wraz z przeszklonym atelier, zbudował jeszcze w XIX wieku pionier toruńskiej fotografii Aleksander Jacobi. Ostatnie zdjęcie zostało tu wykonane zapewne zimą 1945 roku, tuż przed wybuchem wagonów z amunicją, który zniszczył spory fragment Podgórza i zdmuchnął równie szklaną konstrukcję studia. Atelier zniknęło, w domu zachowało się jednak sporo pamiątek pochodzącej z jego fotograficznej przeszłości, chociażby 77 klisz odkrytych podczas remontu. Na pewno dzięki nim uda nam się zdobyć jeszcze sporo informacji, a do wizerunków dołączyć życiorysy. Z biblioteką uniwersytecką skontaktowała się już na przykład córka jednego ze sfotografowanych. Dzięki niej wiemy, że siedzący w plecionym fotelu (pojawiającym się zresztą na wielu innych zdjęciach z zakładu) jegomość, nazywał się Stefan Szymczak. Na przywrócenie tożsamości czekają jeszcze bohaterowie pozostałych 76 fotografii.