Teatrzyk widzę ogromny

<!** Image 1 align=left alt="Image 17206" >
Aż uszy przecierałem ze zdumienia, słuchając wczoraj wynurzeń polityków zaplątanych w poniedziałkowy kryzys. Jak przykazują uczeni ludzie od marketingu politycznego, każdą porażkę trzeba sprzedać jako sukces, ale są przecież granice obłędu! Wczoraj mieliśmy samych zwycięzców, choć cała Polska widziała to przymilanie się wystraszonych „koalicjantów”, te żałosne deklaracje, ten dygot sejmowych krasnali...
Nie ma zresztą sensu rozpamiętywać tego, jak to ekipa PiS wycięła kolegom numer miesiąca, pora na gdybanie, czy może to jakoś wpłynąć na naszą scenę polityczną. Bo że wpłynęło na rynek, było słychać od razu po spadającej z hukiem złotówce.
Jak więc na to wszystko zareaguje żelazny elektorat PiS - spodoba mu się musztrowanie Leppera i Giertycha, czy raczej wystraszy go cynizm tej całej gry? A elektorat Samoobrony - jak zareaguje na upokorzenie Leppera? No a ilu wyborców uwierzy zaklęciu, że to ci niegodziwcy z Platformy są znowu winni? Wreszcie ile na tym wszystkim zyska SLD? No i jaki będzie kolejny straszak? I czemu tak szybko?
Niektóre odpowiedzi poznamy od razu, niektóre przy wyborach. To nie takie proste jak śledzenie kursu złotówki. W każdym razie permanentne poczucie niepewności nie pomoże nam na arenie międzynarodowej. Bo chyba nikt nie uwierzy w to, że teraz to już będzie stabilnie.
Cóż, ekipa reżyserska z PiS na pewno dostałaby robotę w Hollywood, bo skoro zmroziła Polskę na pół dnia, to znaczy, że ma thrillerowy talent. Politycy teatrzyk swój widzą ogromny. Szkoda, że nam na widowni czasami trudno się zorientować, co grają.