- To, że studenci medycyny nie robią nic poza zakuwaniem, to stereotyp - mówi Dominika Skinder

Gra na basie łączy Panią z Misią Furtak, laureatką Nagrody Artystycznej im. Grzegorza Ciechowskiego. Z kolei z liderem Elektrycznych Gitar łączy Panią kierunek studiów, czyli medycyna. To chyba dobrze wróży?
[break]Rzeczywiście wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego , kim tak naprawdę jestem. Czy to dobrze wróży? Nie wiem. To, że gram na basie, nie jest wynikiem żadnych nowych trendów w muzyce. O Misi Furtak słychać od kilku lat, co najmniej od 2010 roku, kiedy to wydała z zespołem Tres.B debiutancki album. Ja z Absurdem gram od 2005 roku, czyli już od dziewięciu lat.
A co z tą medycyną?
To mój kierunek studiów. W październiku rozpocznę czwarty rok na Akademii Medycznej w Poznaniu. Jestem na półmetku. Teraz odpoczywam i razem z chłopakami zaczynam pracę nad nowymi piosenkami. Natomiast w ciągu roku moje życie toczy się między Toruniem a Poznaniem.
Studiując medycynę ma się jeszcze czas na pasję?
To, że studenci medycyny nie robią nic poza zakuwaniem i nie mają tak zwanego życia to stereotyp. Rzeczywiście, moje studia do najłatwiejszych nie należą, ale to nie powód, by rezygnować ze wszystkiego.
Czy to kwestia organizacji?
Tak, ale i priorytetów. Ja stawiam na studia i swoją pasję, czyli granie w zespole Absurd. W praktyce wygląda to tak, że pięć dni w tygodniu jestem w Poznaniu, gdzie chodzę na zajęcia i się uczę, a w weekendy wracam do Torunia na próby albo koncerty.
Koledzy z zespołu Panią wspierają, czy może mówią: Znowu musimy przełożyć próbę, bo Dominika ma sesję...?
Kiedy zaczynaliśmy grać, miałam 14 lat. Spędziliśmy razem trochę czasu. Kiedy dostałam się na medycynę do Poznania, widziałam, że koledzy bali się, że ich zostawię, ale mi zaufali. Teraz też mnie mobilizują. Chyba dzięki chłopakom nie miałam żadnej poprawki.
Przerabiacie układ kostny na próbach?
Ależ skąd! Chodzi mi o to, że mam do kogo wracać. Nagraliśmy płytę, zagraliśmy kilka koncertów, a miesiąc temu zostaliśmy toruńskim Zespołem Roku. To trzeba docenić i mądrze wykorzystać. Nie chcę z tego rezygnować.
Jak widzi siebie za kilka lat Pani doktor Dominika Skinder?
Mam nadzieję, że uda mi się zostać chirurgiem. Jak teraz pomyślę, to widzę siebie, jak biegnę po ciężkim dyżurze w szpitalu do chłopaków na próbę.
Czyli jednak rockandrollowa pani doktor?
Zdecydowanie tak. Teraz udaje mi się łączyć naukę, z tym co kocham najbardziej, czyli z muzyką i mam nadzieję, że nic się w tej kwestii nie zmieni. Wyznaję zasadę, że wszystko co w życiu robimy, zależy od nas samych.