Toruń: Polaków portret nieupudrowany w Teatrze Muzycznym

[break]
Napisał około trzech tysięcy tekstów piosenek i muzykę do wielu z nich, w tym - bez liku szlagierów. Ale nie przebojowe „Białe bzy”, „Kogo nasza miłość obchodzi?” czy „Nikt, tylko ty” z imponującej spuścizny Mariana Hemara wybrali scenarzyści nowego widowiska w Kujawsko-Pomorskim Teatrze Muzycznym.

W spektaklu, którego spoiwem stał się wydany w Londynie jeszcze w czasie wojny satyryczny pamiętnik jednego z najwybitniejszych polskich satyryków i publicystów (zatytułowany właśnie „Marchewka”), słyszymy utwory mniej znane. Spotykamy się tu z Hemarem zaangażowanym w sprawy polskie; Hemarem, który walczył pod Tobrukiem; który nie potrafił zobojętnieć na to, co w naszym społeczeństwie złe, a swoją nieobojętność ubierał w błyskotliwe teksty. Hemarem, który mówił: „Jestem Polakiem ochotniczym, z zaciągu, nie z poboru” (właściwie nazywał się Hescheles, miał pochodzenie żydowskie).

Realizatorzy spektaklu wybrali wiersze i piosenki o karierowiczach i lizusach, obłudnych politykach, dziennikarzach usłużnych i niewygodnych, odsyłanych do pisania tekstów gdzieś daleko („i niech pan tych tekstów nie przysyła”). I nawet jeśli pojawia się piosenka o sprawach damsko-męskich, to taka, w której przeglądamy się jak w bezlitosnym lustrze.

Słuchamy na przykład „Diety” - o paniach wiecznie się odchudzających (za dnia, bo w nocy jest buła z klopsem). Słuchamy wyznania niewiasty, która randkuje z mężem przyjaciółki i doprawdy przykro jej z tego powodu...

Wszystko to brzmi aktualnie w ustach aktorów ubranych współcześnie - w korporacyjne garniturki - i posadzonych w jakiejś redakcji (na biurkach klawiatury komputerów, w kątach migające ekrany, u góry mikrofony jak w dawnym radiu). Co chwila aktorzy od biurek wstają, przestawiają je, by opowiedzieć kolejne historie zawarte w piosenkach i wierszach.

Satyryczny ton ustępuje poważnemu, gdy śpiewają „Karpacką Brygadę”. Tak, to też Hemar. Cóż, w mozaice tekstów składających się na Polaków portret ponadczasowy warto pokazać, że i tacy, heroiczni, bywamy. I dopełnić obrazu Hemara, który, gdy trzeba było, chwycił za broń. Aktorzy śpiewają bardzo dobrze - solo, w duetach i w kwartecie, akompaniując sobie lub kolegom na pianinie, gitarze, skrzypcach, tamburynie i... dzwonkach.

Spektakl reżyserował (według swojego i Anny Wołek scenariusza i w scenografii Izy Toroniewicz) Bartek Wyszomirski. Występują: Michał Chorosiński, Jeremiasz Gzyl, Paulina Grochowska, Karolina Michalik.