Wielkość i małość [FELIETON]

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >W masie publikacji poświęconych Tadeuszowi Mazowieckiemu mówi się głównie o Jego politycznym zaangażowaniu. Tym sprzed i po Sierpniu, po Grudniu i po Czerwcu. I pewnie nie może być inaczej.

Pierwszy niekomunistyczny premier nie tylko w Polsce, ale w całym bloku wschodnim - ta część Jego biografii zawsze będzie najbardziej eksponowana. Mniej, a szkoda, mówi się, że poza premierem Mazowieckim był też redaktor Mazowiecki. Po Sierpniu naczelny „Tygodnika Solidarność”, wcześniej redaktor naczelny miesięcznika katolickiego „Więź”, na którym ze dwie generacje polskiej inteligencji wychowały się do nonkonformizmu, co w PRL było cnotą wcale nie tak powszechną, i do wiary w przyszłość Kościoła otwartego, posoborowego, o co akurat dziś znacznie trudniej.<!** reklama>

Mazowieckiego żegnają wszyscy: mówiący o Nim ciepło, z szacunkiem, widzący w tej postaci wielkiego męża stanu, ale też i ci, którzy mają zupełnie inne spojrzenie. W „Naszym Dzienniku” o śmierci Mazowieckiego informuje tekst Zenona Baranowskiego. Tekst jest dokładnie taki, jakiego można się było po tym piśmie spodziewać, ale właśnie z powodu tej typowości wart zauważenia.

Konstrukcja tego dziełka też standardowa: trochę informacji biograficznych i cytaty. Krzysztof Wyszkowski mówi o owocnej ewolucji Mazowieckiego od stalinowskiego zaangażowania w PAX, przez protesty w okresie gomułkowskim po opozycję demokratyczną w latach 80. Żeby ta „owocna ewolucja” nie kojarzyła się zbyt dobrze, zaraz potem jest wypowiedź Andrzeja Gwiazdy, mówiącego, że podczas strajków sierpniowych nie miał do Mazowieckiego „konkretnych zarzutów”.

Gwiazda dodaje jednocześnie, że „wiadomo, jakie było tło przyjazdu do Gdańska grupy doradców - zostali wysłani przez władze dla złagodzenia strajku”. Niestety, Gwiazda nie precyzuje, jakie to władze wysłały Mazowieckiego do Gdańska - Gierek czy może sam Breżniew. Wskazuje jedynie, że Mazowiecki doprowadził do zniszczenia polskiej gospodarki. Pewnie wcześniej była kwitnąca.

Według Antoniego Macierewicza, Mazowiecki był jedną z tych osób, które w czasie strajku działały na „maksymalne ograniczenie aspiracji niepodległościowych”. Po Macierewiczu znów cytat z Wyszkowskiego, o tym, że przy okrągłym stole okazało się, iż Mazowiecki nie może oderwać się od „przeszłości związanej z podległością Sowietom”.

Zbigniew Romaszewski uważa, że jako premier się nie sprawdził, Antoni Dudek zwraca uwagę, że rząd Mazowieckiego miał ogromne zaufanie społeczne, które zostało roztrwonione, a całość tego przeglądu opinii puentuje Sławomir Cenckiewicz, twierdzący, że na swym pierwszym międzynarodowym spotkaniu premier Mazowiecki spotkał się z szefem KGB.

Ciekawe, co by się stało, gdyby tak te sześć mniej lub bardziej krytycznych wypowiedzi red. Baranowski spróbował zestawić chociażby z jedną, jedyną pełną wypowiedzią kogoś, kto ocenia byłego premiera inaczej - tak, by czytelnik mógł porównać różne punkty widzenia i argumenty. Czy naprawdę stałoby się jakieś nieszczęście?