Wojciech, Liza, Wojtek i Łucja wyruszyli w podróż dookoła świata

Łucja Łopacińska (10 lat): - Nie mogę się już doczekać się, kiedy wreszcie będziemy w Tajlandii. To właśnie tam jest Tiger Kingdom, czyli Królestwo Tygrysów, które kiedyś podczas swoich zagranicznych podróży odwiedzili nasi rodzice. Można tam dotknąć tygrysa, którego na smyczy wyprowadzają mnisi (zdjęcie z tej podróży wisi w salonie rodziny Łopacińskich - przyp red.). Można z takim tygrysem spać i głaskać go cały dzień. A ja bardzo kocham dzikie koty.
[break]
Wojtek Łopaciński (12 lat): - Ja marzę, aby odwiedzić Antarktydę. Najpierw musimy jednak dotrzeć do Ushuaii. To najbardziej wysunięte miasto na południu Argentyny. Właśnie stamtąd wypływają statki na Antarktydę. Płynie się półtora dnia, cztery dni trwa pobyt i znów półtora dnia potrzeba na powrót. Wciąż nie wiadomo, czy uda nam się wyruszyć w taki rejs. To nasz plan. Tam chciałbym zobaczyć niedźwiedzia polarnego i ptaki, które pojawiają się na wiosnę.
Ł.Ł.: - Podczas tej podróży będziemy realizować kilka projektów...
W.Ł.: - Łucja, teraz ja mówię! Podczas tej podróży chcemy m.in. zbierać adresy od dzieci w odwiedzanych szkołach. Przekażemy je później dzieciom w polskich szkołach, aby mogły ze sobą korespondować. Mamy też projekt „Wspieramy dzieci”, w ramach którego będziemy poszukiwali na całym świecie dzieci, które mają pasje, ale nie mają szans na ich realizację. Jeśli ktoś np. chciałby nauczyć się grać na gitarze, to my dzięki jednemu z partnerów naszej podróży będziemy mogli mu taką gitarę kupić. Warunek jest taki, że musimy o tym dziecku później napisać. Główny program dotyczy odwiedzin dzieci w szkołach, gdzie będziemy opowiadali o Toruniu i o Polsce.
Ł.Ł.: - Nie będziemy spać w żadnych hotelach. Bierzemy namiot, karimaty i śpiwory. Najbardziej będzie nam brakowało Bolka. To mój kotek. Prawdziwy! Podczas naszej podróży nadal będzie mieszkał w naszym domu z kolegami taty, którzy mają u nas mieszkać. Dzikusa też będzie nam brakowało! To taki kot przybłęda.
W.Ł.: Mnie będzie ich brakowało nieco mniej...
Ł.Ł.: Ty będziesz tęsknił tylko za komputerem. A mi będzie jeszcze brakować moich najlepszych przyjaciółek, Michaliny i Darii. Proszę, niech pan to napisze...!
W.Ł.: Jednym z minusów takiej podróży jest to, że nie możemy zabrać ze sobą książek. A ja bardzo lubię czytać. Wiem, że gdy wiele osób wyjeżdża, to już po trzech tygodniach zaczyna im brakować bigosu lub kotletów. My w domu rzadko jemy polskie potrawy. Częściej włoskie lub tajskie. Rodzice, jak gdzieś jadą za granicę, to często biorą tam lekcje gotowania. Podczas tej wyprawy chcielibyśmy wypróbować wielu lokalnych potraw i opisać to na naszym blogu. Np. w Gwatemali dodaje się do jedzenia mięso chomika, we Francji można napić się shake’a z żaby, a w Indiach zjeść robaki w oleju...
Ł.Ł.: Fuuuuj! Nie, nie i jeszcze raz nie. Zjem tylko konika polnego.
W.Ł.: Wszystkie rzeczy pakujemy do czterech plecaków. Tata, który jest najsilniejszy, będzie niósł te najcięższe rzeczy. Łucja w swoim będzie miała wszystkie karimaty i śpiwory. Przy zakupach zwracaliśmy ogromną uwagę na ciężar każdej rzeczy. Na mp3 playera zapakuję Paktofonikę, Red Hot Chili Peppers, Ac/Dc oraz toruńską Republikę. Ciekawe, jak na nią zareagują mieszkańcy innych krajów?
Ł.Ł.: Duże jeszcze mamy opowiadać? Bo ja bym już chciała iść na dwór. Już koniec? No to idę...