Wybrał małych pacjentów

Za tydzień rozpocznie Pan pracę w Lipnie. Co Pana skłoniło, żeby przeprowadzić się z Łodzi i kierować lipnowską pediatrią?Uważam, że ten oddział ma duże możliwości rozwojowe, a ja będę mógł podzielić się swoim bogatym doświadczeniem zawodowym. Pracę na tym oddziale traktuję jak wyzwanie. Nie ukrywam, że lubię małe miasta, które przyjemnie kontrastują z wielkomiejskimi aglomeracjami. Chcę się związać z Lipnem na stałe. Dużo czytałem o tej miejscowości, poznałem jego historię i malownicze położenie. W tej chwili jestem nim zafascynowany.
Pierwsze wrażenia po obejrzeniu oddziału dziecięcego?
Bardzo ładny, funkcjonalny oddział ze sprzętem dobrej jakości. Został urządzony z pomysłem. Jego atutem są również ściany pomalowane na kolorowo, ozdobione postaciami z bajek. Nie wolno zapominać, że na taki oddział trafiają małe dzieci, które inaczej patrzą na świat. Otoczenie musi być dla nich przyjazne.
Dlaczego wybrał Pan pediatrię?
Od początku studiów planowałem specjalizację z pediatrii. Egzamin z tego przedmiotu zdawaliśmy po czterech latach studiów u bardzo wymagającego profesora. Zaliczyłem go na ocenę bardzo dobrą. Po studiach zrobiłem kolejne stopnie specjalizacji w tej dziedzinie i w końcu doktorat. Jestem także neonatologiem i pulmonologiem dziecięcym. Jako lekarz pracuję już 35 lat. Zawodowe doświadczenia pozwalają mi traktować pacjenta jako całość.
Dziecko to wymagający pacjent…
Pacjent szczególnej troski, który mówi bardzo mało, albo wcale. Wymaga wnikliwej obserwacji. Pediatra musi bacznie obserwować, jak dziecko wygląda i jak się zachowuje. Dopiero te lekarskie spostrzeżenia, w połączeniu z wynikami badań, pozwalają na postawienie trafnej diagnozy.
Czy traktuje Pan antybiotyki jako zło konieczne?
Z antybiotykami nie można przesadzać, ale są sytuacje, że bezwzględnie muszą zostać podane. Rodzice drżą przed ich stosowaniem, ale jeśli zostanie ono poprzedzone antybiogramem, pozwala na pełne wyleczenie. Zawsze też podaje się leki osłonowe, aby zminimalizować negatywne działanie. W pediatrii z powodzeniem można stosować ziołolecznictwo i leki homeopatyczne. Te metody leczenia są bardzo popularne w Niemczech. Wymagają jednak długiego stosowania i dyscypliny w podawaniu.
Nawracające infekcje górnych dróg oddechowych są zmorą rodziców dzieci w wieku przedszkolnym. Czy można temu jakoś zaradzić?
U dzieci układ odpornościowy dopiero się kształtuje. Stąd też często cierpią na infekcje dróg oddechowych, zarówno górnych, jak i dolnych oraz na choroby wirusowe. Ze względu na samą budowę układu oddechowego, bo jest bardzo krótki, drobna infekcja szybko przybiera duże rozmiary. Zapalenie górnych dróg oddechowych często kończy się zapaleniem płuc i oskrzeli. Jestem zwolennikiem szczepień ochronnych. Współczesne szczepionki są doskonale oczyszczone i bez obaw można je podawać. Zapobiegają chorobom, których powikłania są wyjątkowo niebezpieczne.
Można usłyszeć zarzut, że autyzm jest następstwem podania szczepionki…Wystąpienie charakterystycznych cech autyzmu zbiega się w czasie z poddaniem dziecka szczepieniu. W takich cyklach objawia się to zaburzenie, ale nie można kojarzyć go ze szczepieniem. Znam dziecko, które nie zostało poddane szczepieniu i u niego autyzm też się ujawnił.
W jaki sposób uodparniać małego człowieka?
Dziecka nie wolno przegrzewać, a więc najlepiej ubierać je na „cebulkę” i często wychodzić na spacer. W walce z wirusami sprawdzają się szczepienia ochronne. Dobrze jest podawać witaminę C i tran. Oczywiście najlepiej skonsultować się w tej kwestii z lekarzem.
Jakie ma Pan hobby?
Kocham Polskę i lubię zwiedzać jej urocze zakątki. Interesuję się historią i geografią, fascynują mnie stare zamki. Cenię sobie aktywny wypoczynek - jazdę rowerem, na nartach i pływanie. Jesienią zbieram grzyby. Kocham muzykę i śpiew. Ukończyłem średnią szkołę muzyczną i gram na instrumentach klawiszowych.