Zamożni i samotni

<!** Image 1 align=left alt="Image 165961" >Agnieszka Grochowska jest chyba pierwszą polską aktorką nagrodzoną Amandą. Pod tym kuszącym imieniem kryją się coroczne nagrody dla twórców i filmów w... Norwegii. Agnieszka Grochowska otrzymała Amandę pół roku temu za najlepszą rolę kobiecą 2009 r. w filmie Sary Johnsen „Upperdog”.

 Film ten to dobra kontynuacja tradycji ambitnej twórczości psychologicznej norweskich dramaturgów (Henryk Ibsen) i prozaików (Knut Hamsun), często opowiadających o   właściwych północnej krainie samotności, smutku i niezrozumieniu.

Jesteśmy w Oslo, lecz w międzynarodowym towarzystwie. Axel, Chińczyk, w dzieciństwie adoptowany przez bogatych Norwegów, w nowym domu wyrósł na yuppie. Próbuje robić karierę jako dziennikarz, lecz w relacjach z ludźmi nie radzi sobie najlepiej. Wielu rani bez ważnego powodu. Gosposią w domu rodziców Axla jest Maria, młoda, urodziwa Polka (to właśnie rola Agnieszki Grochowskiej), która w ojczyźnie pod opieką rodziców zostawiła dziecko. Pomiędzy Marią i Axlem nawiązuje się mocno toksyczny romans, początkowo oparty na seksualnej fascynacji, potem też na uczuciu. Axel raz odpycha Marię, sprawia jej wulgarny prezent, innym razem wyznaje, że żyć bez niej nie może. To dzięki Marii Axel dowie się, że w tym samym mieście żyje jego siostra, z którą rozdzielono go w dzieciństwie i o istnieniu której zapomniał. Wiadomość dodatkowo rozgrzewa emocje Axla, powodując domowy konflikt.

<!** reklama>

Jest jeszcze jeden ważny bohater tej opowieści. Per ma za sobą służbę wojskową w Afganistanie. Podczas jednej z wart w stresie zastrzelił niewinnego tubylca, który naprzeciw niego jechał samochodem, a przerażone dzieci Afgańczyka pod lufą karabinu rzucił na glebę. Scenę sfotografowała i opublikowała goszcząca w obozie norweska dziennikarka i Per stał się symbolem zła dziejącego się w Afganistanie, wykorzystywanym w młodzieżowych protestach w Oslo. Po zdarzeniu Per odchodzi ze służby, zaczyna studia i wiąże się z Chinką, siostrą Pera. Jednak wspomnienia z Afganistanu i pozostała po okresie służby skłonność do bezrefleksyjnego stosowania przemocy rujnują jego spokój. Akcja „Upperdoga” nie ma oszałamiającego tempa. Przysłuchujemy się długim rozmowom bohaterów. Jednak nie są to rozmowy nużące. Dialogi to mocna strona filmu, podobnie jak zdjęcia i reżyseria (też nagrodzone Amandą - jak całość, uznana za produkcję roku w Norwegii). Agnieszka Grochowska zasłużyła na wyróżnienie. Wyśmienicie udało się jej połączyć wdzięk, delikatność, tęsknotę i zagubienie bohaterki z uporem wewnętrznym, optymizmem i rozsądkiem w dążeniu do celu. A akt z udziałem naszej aktorki i... zabawkowych żołnierzyków to już prawdziwa uczta dla oka.

Nasza ocena: 2/3