- Czuję się zdrowa, ale z moimi nogami jest tak, jakby ktoś prowadził mnie za ręce. Poza tym wszystko jest w porządku - mówi z uśmiechem na ustach Zofia Dulko.
Jubilatka urodziła się 14 października 1912 r. we wsi Górale na Wileńszczyźnie. W młodości pracowała w gospodarstwie rolnym. W 1935 r. wyszła za mąż za pana Jana i urodziła 3 dzieci. W 1958 r. przyjechała do Polski jako repatriantka i wraz z dziećmi zamieszkała w Toruniu. Dziś mieszka z córką Ireną, która sprawuje nad nią stałą opiekę.
- Razem mieszkamy od 13 lat, od momentu, kiedy budynek zbudował mój syn, który teraz mieszka nad nami. Z kolei moja córka mieszka za ścianą - wyjaśnia Irena Micun. - Jeśli gdzieś muszę wyjść, wówczas przychodzi do mamy opiekunka. Kondycyjnie trzyma się bardzo dobrze. Poza tym sporo pamięta, kojarzy fakty. Od czasu do czasu zerknie jeszcze na telewizor. Mówi mi nieraz, że niedobrze tak długo żyć, ponieważ nie ma osoby w swoim wieku, z którą mogłaby porozmawiać o dawnych czasach.
Po śmierci męża, w 1958 r. pani Zofia przyjechała do Polski jako repatriantka i wraz z dziećmi zamieszkała w Toruniu. Do emerytury pracowała w kuchni w Oficerskiej Szkole Artylerii.
- Pochodzimy z Wileńszczyzny. W Toruniu mieszkał nasz stryj, który był laborantem na UMK i przygarnął nas do siebie. Mama pracowała w OSA, natomiast ja w Torpo - mówi pani Irena.
Jubilatka dochowała się 4 wnuków, 11 prawnuków i 2 praprawnuków. Rodzina, a w szczególności jej najmłodsi członkowie nie zapominają o babci. Ona sama na pytanie odnośnie życzeń na kolejne lata, odpowiada bez zastanowienia.
- Co w moim wieku jest najważniejsze, jak nie zdrowie? Tylko tego trzeba mi życzyć - dodaje jubilatka.
I tego życzymy pani Zofii.(mm)
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
