Co z Jordankami?

Dziś mija dziewięć lat, od kiedy władze Torunia przejęły Jordanki. Przez tyle czasu nie udało się zagospodarować atrakcyjnego terenu w samym centrum miasta.

<!** Image 3 align=none alt="Image 199185" sub="Na zasadniczej części Jordanek udało się od lat tylko... wydzielenie płatnego parkingu. Reszta terenu zarasta... Fot.: ADAM ZAKRZEWSKI">

Z Jordankami zawsze było pod górkę. Basen i boiska przez wiele lat były ruiną, a jeszcze w czasach wolnej Polski zapanował tu bałagan prawny. <!** reklama>

Z nastaniem reformy samorządowej, czyli 1 stycznia 1999 roku za właściciela 4,6-hektarowej nieruchomości uznał się samorząd województwa. To dlatego, że pod jego skrzydła trafiło Centrum Edukacji Nauczycieli, które zarządzało przez zasiedzenie Jordankami. Ówczesny marszałek Waldemar Achramowicz nie chciał nawet słyszeć o przejęciu ich przez rządzący wówczas Toruniem centroprawicowy zarząd miasta. Blokował więc wykonanie decyzji ministra skarbu państwa, który we wrześniu 2001 roku przyznał Jordanki miastu.

Podpisy złożone

Marszałek zmienił swoją postawę, gdy prezydentem Torunia w 2002 roku został Michał Zaleski. Panowie znali się m.in. z SLD-owskiego klubu w Radzie Miasta w latach 90. XX wieku. Przekonała go wizja centrum widowiskowo-kongresowego na Jordankach. 5 listopada 2003 roku marszałek i prezydent podpisali porozumienie.

Jednak w następnych latach udały się tylko inwestycje na skraju Jordanek. To m.in. otwarte w czerwcu 2008 roku Centrum Sztuki Współczesnej. Na pozostałej, zasadniczej części Jordanek udało się tylko... wydzielenie płatnego parkingu.

Wielkim kuriozum był pomysł z francuską firmą Apsys. Zawitała do Torunia w 2006 roku za sprawą stratega miejskiego Bernarda Kwiatkowskiego. Oczywiście ochoczo zainteresowała się podsuwaną jej superatrakcyjną nieruchomością. Powstał nawet list intencyjny w sprawie budowy na Jordankach centrum kulturalno-rozrywkowego.

Firma zaraz zorganizowała konkurs na jego koncepcję. Tyle że nikt z władz Torunia nie przejmował się oczywistym łamaniem prawa.

Pisaliśmy wówczas w „Nowościach”, że Apsys nie może tak po prostu przejąć Jordanek. Niezależnie od formy prawnej niezbędny w takich sytuacjach jest przetarg, a w tym niekoniecznie przecież Apsys musiałby wygrać.

Fundusze na pomoc

Przy tej okazji doszło do ostrego spięcia prezydenta Michała Zaleskiego z nowym marszałkiem Piotrem Całbeckim.

Drugiemu z panów nie spodobała się wizja umieszczenia w centrum na Jordankach - oprócz sali koncertowej - hotelu, obiektów usługowych, rozrywkowych i handlowych. Przypomniał porozumienie z 2003 roku, w którym miasto zapewniało o niekomercyjnym przeznaczeniu Jordanek.

Prezydent uznał to z kolei za ingerencję samorządu województwa w sprawy miasta. Odpowiadał, że musi szukać inwestora, bo budżet Torunia sam z budową obiektu na Jordankach sobie nie poradzi.

Z tego spięcia wyłoniła się jednak nowa koncepcja - miasto zbuduje salę koncertową przy wsparciu funduszy unijnych, którymi dysponuje marszałek.

Jeszcze dwa lata

Jeśli komuś wydawało się, że tym samym plany jordankowe wreszcie wychodzą na prostą, był w głębokim błędzie. Owszem, w październiku 2008 roku rozstrzygnięty został konkurs na projekt sali. Powiało wielkim światem, bo wygrał go hiszpański architekt Fernando Menis. Przewidywano, że budowa zacznie się pod koniec 2009 roku i potrwa dwa lata.

Nic z tego nie wyszło, bo trzy lata trwały boje miasta z Menisem o poprawki w projekcie. Wreszcie w połowie tego roku ogłoszony został przetarg na firmę, która wzniesie salę. Tydzień temu trzeba go było jednak unieważnić, bo dwie zainteresowane firmy złożyły za drogie dla miasta oferty.

Teraz projekt czekają cięcia oszczędnościowe. Czasu na nie, a także na nowy przetarg i samą budowę jest jednak dramatycznie mało. By nie stracić unijnego wsparcia, sala musi by oddana do końca 2015 roku. Czy miasto zdąży, jeśli przez dziewięć lat w kwestii zagospodarowania Jordanek posunęło się tak niewiele do przodu?