Kamienne miasto Aborygenów

Ruiny kamiennej osady sprzed 30 tysięcy lat dowodzą, że Aborygeni w przeszłości nie byli koczownikami. Inne odkrycia wskazują, że ta cywilizacja liczyć może ponad 100 tysięcy lat.

<!** Image 2 align=left alt="Image 17358" >Sensacyjne odkrycie w Australii zmieniło obraz historii. Na początku lutego br. znaleziono pozostałości wzniesionej z kamienia osady australijskich Aborygenów. Budowle powstały 30 tys. lat temu. Odkrycia dokonano w okolicach Parku Narodowego Mount Eccles w stanie Wiktoria, na południowym wybrzeżu Australii, na terenie autochtonicznego obszaru chronionego Tyrendarra.

Znalezisko ujawniło się przypadkowo. W styczniu pożar strawił 240 hektarów buszu, wypalając 90 proc. roślinności i odsłaniając podłoże. Na tym niedostępnym przed pożarem terenie odkryto ruiny domostw zbudowanych z kamienia, długich i szerokich na ok. 5 m. Natrafiono też na pozostałości zbiorników na wodę, wydeptanych ścieżek oraz szczątki kamiennych narzędzi. Domostwa były rozrzucone w terenie, usytuowane na wzniesieniach obok koryt strumieni. - Znalezisko świadczy o stałym zamieszkiwaniu tego miejsca przez zorganizowaną społeczność - oświadczył dr Damien Bell, szef organizacji zarządzającej terytorium Tyrendarra. - Życie mieszkańców toczyło się wokół systemu wodnego, który mógł być dla nich źródłem pożywienia i handlu.

To sensacyjne odkrycie dowodzi, że pierwotni mieszkańcy południowej Australii nie prowadzili w odległej przeszłości koczowniczego trybu życia. Osada z Tyrendarra jest też najstarszą na świecie osadą wzniesioną z kamienia.

Kto żył w Tyrendarra, jak ludzie ci wyglądali? Wskazówek dostarczyć tu mogą znaleziska, które naukowcy badali w grudniu ub.r. Wtedy to na terenie Parku Narodowego Mungo w zachodniej części Nowej Południowej Walii odkryto ponad 450 śladów ludzkich stóp sprzed 22 tys. lat. Odciski zachowały się w skamieniałej glinie niedaleko jezior Willandra, na wzgórzach powstałych w ostatniej epoce lodowcowej. Ślady są rozmaitej wielkości. Naukowcy założyli, że pozostawili je dorośli i dzieci. Zespół prof. Steve’a Webba z Uniwersytetu Bonda oszacował wzrost wędrowców na podstawie wielkości stóp, a także prędkość poruszania się tych ludzi w oparciu o odległości pomiędzy śladami. Stopy miały długość od 13 do 30 cm. Jeden z osobników, blisko dwumetrowego wzrostu, biegł z szybkością ok. 20 kilometrów na godzinę.

Odkryto też w pobliżu dwa ludzkie szkielety sprzed 17 tys. lat. - Ludzie ci mieli mocno zbudowane, atletyczne sylwetki - wyjaśniał australijskim dziennikarzom prof. Steve Webb. - Przypuszczam, że niektóre osobniki z grupy, która pozostawiła odciski stóp w glinie, były podobnej budowy.

Początkowo antropolodzy dawali aborygeńskiej kulturze 10 tys. lat. W latach 70. XX w. przesunięto tę granicę na 50 tysiącleci. Na tym jednak nie koniec problemów z tą najstarszą kulturą świata.

Naukowcy wciąż dyskutują nad wstępnymi ustaleniami w sprawie odkrytych w 1996 r. artefaktów. Wtedy to na wyżynnym obszarze Terytorium Północnego natrafiono na dzieła sztuki liczące przypuszczalnie 75 tys. lat. Są to najstarsze na świecie znane nauce dzieła sztuki: ryte w kamieniach, tak zwane impresje. Są one dwukrotnie starsze od malowideł jaskiniowych z Francji i Hiszpanii. Australijskie impresje odkryli archeolodzy z uniwersytetu w Woollongong, ściśle współpracujący z lokalnymi grupami Aborygenów. Dla archeologów frapujący jest nie tylko wiek artystycznych znalezisk, ale też rozległość prac. Na jednym z wielu rzeźbionych głazów naliczono aż 3,5 tys. impresji - kolistych wgłębień o identycznej średnicy około trzech centymetrów.

W trakcie prac prowadzonych na Terytorium Północnym australijscy archeolodzy odkryli też ochrę, której używano jako farby. Ustalony wiek tego znaleziska nadal budzi spory - to aż 116 tys. lat. Trwa też dyskusja nad wiekiem - 176 tys. lat! - narzędzi odkrytych na tym samym stanowisku archeologicznym.