Kult wymagał także pilnego uporządkowania „toruńskiego bałaganu”

[break]
Na krwawy trud w dążeniu do niepodległości składały się boje Polaków na frontach I wojny światowej.

Sprawie polskiej, sprzyjała w decydujący sposób ówczesna sytuacja międzynarodowa, tzn. klęska naszych zaborców w I wojnie światowej - Rosji, Niemiec i Austro-Węgier i chaos wewnętrzny w Rosji w wyniku dwóch rewolucji w 1917 roku - lutowej i październikowej. Należy również docenić życzliwe stanowisko prezydenta USA Woodrowa Wilsona, który w słynnym orędziu wygłoszonym w Kongresie 8 stycznia 1918 roku, w punkcie trzynastym przyznawał Polakom prawo do niepodległego państwa z dostępem do morza. Nie bez znaczenia były też aktywne działania polskiej dyplomacji na arenie międzynarodowej - zwłaszcza Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego na konferencji pokojowej w Wersalu w 1919 roku.

Ojciec założyciel

Jednak nie ulega kwestii, że bohaterem numer jeden w procesie odradzania się wolnej Polski, stał się Józef Piłsudski, słusznie uważany za głównego animatora i „ojca założyciela” państwa polskiego w 1918 roku. To on, po powrocie z Magdeburga 10 listopada 1918 roku objął naczelne dowództwo nad wojskiem i został Naczelnikiem Państwa, a następnie 19 marca 1920 roku otrzymał awans na I Marszałka Polski.

Sława Piłsudskiego cały czas rosła, szczególnie po zwycięskiej wyprawie kijowskiej w maju 1920 roku. Gloria wojenna Marszałka sięgnęła zenitu po historycznym zwycięstwie nad bolszewikami w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 roku (tzw. Cud nad Wisłą). Wtedy był postrzegany przez Polaków jako mąż opatrznościowy, który uratował Polskę przed nawałą bolszewicką. To bezsprzecznie postawiło go w panteonie bohaterów narodowych.

Po przewrocie majowym w 1926 roku i represjach wobec opozycji antysanacyjnej w Brześciu w 1930 roku, gwiazda Marszałka znacznie zgasła, ale nie u wszystkich. Zwolennicy Piłsudskiego - obóz belwederski - krzewili dalej legendę Marszałka.

Na straży w Toruniu

Na przykład w Toruniu, na straży tej legendy i wiernopoddańczej służby dla Józefa Piłsudskiego, stanął w wyniku przewrotu majowego, gorliwy piłsudczyk generał Leon Berbecki.

Został mianowany na dowódcę Okręgu Korpusu nr VIII, z siedzibą w Toruniu.

Tenże generał, znany z rządów silnej ręki wobec przeciwników Piłsudskiego na Pomorzu (endeków Dmowskiego), zapowiedział, że uporządkuje - jak się wyraził - „toruński bałagan”.

Odnosiło się to do zwalczania wszelkich wrogich postaw w stosunku do Piłsudskiego, i wprowadzenia cenzury prasowej w wojsku. I tak wojskowym nie wolno było czytać gazety „Słowo Pomorskie”, z uwagi na niepochlebne treści o Piłsudskim.

Wydaje się, że najbardziej spektakularnym przejawem fascynacji osobą Marszałka, był pomysł redakcji „Expressu Porannego”, żeby rozpisać konkurs na nowy tekst hymnu narodowego i w ten sposób uczcić imieniny Józefa Piłsudskiego 19 marca 1935 roku.

Wyrazem wielkości Józefa Piłsudskiego były uroczystości pogrzebowe Marszałka w maju 1935 roku. Jego życie i czyny pięknie skomplementował prezydent Ignacy Mościcki.

- Dał Polsce wolność, granice, moc i szacunek świata - stwierdził w mowie pogrzebowej w Krakowie 18 maja.