Łezka w oku, czyli prawdziwe ludzkie uczucia w morzu politycznej bezduszności

Karuzela kadrowa w toruńskim Urzędzie Miasta to od ładnych już kilku miesięcy bardzo wdzięczny temat niezobowiązujących ploteczek i całkiem poważnych dyskusji tych, którzy wiedzą „co, jak, kiedy i kto”. Albo przynajmniej tak im się zdaje.

O tych personalnych roszadach także i my pisaliśmy szeroko, więc jedynie w maksymalnym skrócie przypomnijmy, że obecny serial zmian zapoczątkował wiceprezydent Zbigniew Rasielewski zaskakując publiczność swą zapowiedzią rezyg- nacji. Później nastąpiły jeszcze bardziej zaskakujące przepychanki w łonie toruńskiego PiS, które na mocy politycznego porozumienia z prezydentem, rekomenduje na wiceprezydenckie stanowisko. Nazwiska padały różne, ostatecznie „wice” został w styczniu Adrian Mól. Tu warto dodać, że druga siła polityczna w Radzie Miasta współpracująca z prezydentem, czyli Platforma Obywatelska wymieniła swego wiceprezydenta jeszcze w roku 2020. Paweł Gulewski zastąpił wtedy Andrzeja Rakowicza. Długimi miesiącami trwało też odchodzenie ze stanowiska skarbnika miasta, Małgorzaty Flisikowskiej, którą zastąpiła Aneta Pietrzak.

Ostatnie tygodnie to także odejście prezesa miejskiej spółki MPO Piotra Rozwadowskiego, a całkiem niedawno pojawiła się informacja o tym, że ze stanowiskiem żeg na się szef Miejskiego Zarządu Dróg, Rafał Wiewiórski.

Tydzień temu gruchnęła do tego informacja o tym, że z ratusza odchodzi wiceprezydent Zbigniew Fiderewicz. To w toruńskim układzie władzy postać szczególna. Drudzy wiceprezydenci miasta piastują swe stanowiska dzięki tej toruńskiej ekumenicznej konstelacji, w której oficjalnie koalicji PO i PiS nie ma, ale obie partie mają swoje własne porozumienia z prezydentem Michałem Zaleskim i obie - nieelegancko mówiąc - obstawiają swych wiceprezydentów. Z pierwszym wiceprezydentem, bo takie stanowisko do wczoraj pełnił Zbigniew Fiderewicz sytuacja była zupełnie inna. Tu nie działała siła dośrodkowa politycznej układanki, ale zaufanie i dobre doświadczenie wieloletniej współpracy obu panów - szefa i jego zastępcy.

Pierwszy raz pisząc o rezygnacji wiceprezydenta Fiderewicza przypomnieliśmy, że jego mianowanie było pierwszą decyzją prezydenta Zaleskiego. I przez dwadzieścia lat ten tandem wydawał się nierozerwalny.

Tak podczas zeszło- czwartkowej sesji Rady Miasta - gdy informacja o tej zmianie została ujawniona - jak i podczas bardziej kameralnego środowego pożegnania z kierownictwem Urzędu Miasta, nie brakowało wzruszeń i emocji. Jak najbardziej autentycznych, szczerych, nie na pokaz i pod obiektyw fotoreporterów. Łezka zakręciła się w niejednym oku.

To dobrze, tak powinno być.

To krzepiące, że w świecie bezdusznej, cynicznej polityki przynajmniej na lokalnym poziomie jest jeszcze miejsce na wzruszenia, lojalność i ludzkie uczucia wolne od politycznej rachuby.

I jest jeszcze coś, o czym koniecznie warto wspomnieć. Tłumacząc na sesji powody swego odejścia Zbigniew Fiderewicz otwarcie mówił, że jest to związane ze stanem jego zdrowia - koniecznością przejścia zabiegu operacyjnego związanego z chorobą nowotworową. To nie zdarza się często. Odwrotnie - wciąż wielu z nas daje się terroryzować jakiemuś tabu blokującemu mówienie o swych zdrowotnych kłopotach. Tak ,jakby choroba była czymś wstydliwym, świadczącym o jakiejś słabości czy życiowej porażce. Choroba może dopaść każdego, ale nie każdy potrafi z taką odwagą i otwarciem o tym mówić. Panie Zbigniewie, zdrowia życzymy!

Polecamy nasze grupy na Facebooku:

• Bieżące wypadki i utrudnienia w Kujawsko-Pomorskiem
• Gdzie dobrze zjeść w Toruniu i okolicach?
• Toruń Retro!