Plaga deptaczy na boisku

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/Pieczatowski_Jakub_(P).jpg" >Jakaś dziwna plaga zapanowała ostatnimi czasy w świecie futbolu - piłkarzy, którzy depczą swych boiskowych rywali. Oczywiście do podobnych przypadków dochodziło już wcześniej.

O jednych było głośniej, inne przechodziły bez większego echa. Jednak po ostatnich wyczynach Mario Balotellego, który robił niemal wszystko by znaleźć głowę Scotta Parkera i potraktować ją korkami oraz Pepe, który postanowił przespacerować się po ręce Lionela Messiego, znów o „pladze deptaczy” stało się głośno.

Obaj sprawcy znani są w piłkarskim świecie ze swej ostrej gry, bardzo często na pograniczu faulu. I to można zrozumieć. Taki mają styl, w taki sposób pracują na swą boiskową jakość, choć grają na różnych pozycjach.

Tylko, gdy odwróci się sytuację, kiedy ktoś zaatakuje Pepe czy Balotellego, ci padają na murawę jak muchy i z wyimaginowanego bólu dostają wręcz konwulsji. I tego nie potrafię zrozumieć - boiskowy twardziel przemienia się w mazgaja i symulanta.

<!** reklama>

Jaka szkoda, że futboliści nie wzorują się na szczypiornistach. W piłce ręcznej nie ma miejsca na taką postawę. Można się o tym było po raz kolejnych przekonać podczas mistrzostw Europy w Serbii.

Ktoś fauluje, atakuje niezgodnie z przepisami, powala rywala na ziemię - bo to jest, niestety, nieodzownym elementem gry obronnej - ale potem przyznaje się do popełnionego czynu i nie uchyla się od konsekwencji.

Jednocześnie, za chwilę, sam może być narażony na podobny atak ze strony przeciwnika. Jest tego świadomy i przez myśl mu nie przejdzie, by symulować. Jeśli zwija się z bólu, to rzeczywiście ma ku temu powody.

Żebyśmy się dobrze zrozumieli, nie jestem zwolennikiem brutalności w sporcie. Denerwuje mnie plaga boiskowych deptaczy, podobnie jak, momentami, nadmierna brutalność w piłce ręcznej. Chodzi jednak o to, by z gry na boisku futbolowym albo szczypiorniaka zniknęło chamstwo i przesada. Przy popełnianych faulach i przy byciu faulowanym.