Po awansie nie pozostaje im nic innego, jak jechać i walczyć

Jesteś doskonałym przykładem tego, że marzenia się spełniają i warto pracować nad ich spełnieniem.
Każdy sportowiec ma chyba ten złoty sen, jakim jest wyjazd na igrzyska. W moim przypadku to się spełniło. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak jechać do Rio de Janeiro i walczyć. Ważne jest też to, że jestem pewny wyjazdu do Brazylii. Skład osobowy osady nie może się bowiem zmienić. Jedynym wyjątkiem jest choroba lub kontuzja. W tym przypadku musi być jednak decyzja odpowiedniego lekarza.
Przepustkę do igrzysk wywalczyliście w Lucernie. Jak wyglądały regaty kwalifikacyjne? Wszystko ułożyło się po myśli?
Nie do końca tak było. Przedbieg zepsuliśmy. Sami jednak jesteśmy sobie tego winni. Nie popłynęliśmy tak, jak sobie zakładaliśmy. Zabrakło ekonomii, jak to było na treningach. Zemściło się to w biegu o tory. Później dochodziliśmy przez dwa dni, co możemy poprawić. Trener pokierował nas we właściwym kierunku i w najważniejszym biegu wszystko już było dobrze. Do końca walczyliśmy o pierwsze miejsce. W końcówce nieco opadliśmy z sił i na finiszu wyprzedzili nas Amerykanie. Tego się jednak spodziewaliśmy. Najważniejsze, że udało nam się uciec przed Włochami, którzy mieli piekielnie mocny finisz.
Z pewnością szykowaliście szczyt formy właśnie na kwalifikacje w Lucernie. Teraz w krótkim odstępie czasu trzeba będzie przyszykować kolejny szczyt formy. Jest to do zrobienia?
Zmieniamy teraz trening. Wracamy do budowania formy. Na pewno będziemy się starali przygotować szczyt formy po raz drugi. Zobaczymy, jak to będzie wyliczone. Wszystko w rękach trenera. Dla mnie nasz szkoleniowiec jest geniuszem. Wiele osad doprowadził do medali igrzysk olimpijskich i wierzę, że ma coś w rękawie.
Wygląda na to, że zmiana na stanowisku trenera reprezentacyjnej ósemki wyszła na dobre. Zgadzasz się?
Zdecydowanie. Ma trochę inne podejście niż polscy trenerzy. Na pewno praca wygląda inaczej. Stosuje inne środki treningowe i wszystko wygląda inaczej. Uważam, że polscy trenerzy powinni się dokształcać. Nie mam problemów z kontaktami z trenerem. Znam język angielski i nasza współpraca układa się dobrze.
Podobno dzięki współpracy z włoskim szkoleniowcem Giuseppe De Capuą polubiłeś makarony.
Potwierdzam, że włoski makaron jest najlepszy. To było jedyne danie, którego włoscy kucharze nie zepsuli.
Jakie macie plany przed wylotem na igrzyska do Rio de Janeiro?
Pierwszy obóz mamy zaplanowany w Wałczu. Trochę czasu spędzimy na swoich „śmieciach”. W dniach 17-19 czerwca mamy ostatni Puchar Świata w Poznaniu. Podejdziemy raczej treningowo. Będziemy w trakcie budowania formy, więc może nie wyglądać to ciekawie.