„Selekcjonerskie spojrzenie”: Odpuśćmy już sobie obcokrajowców, teraz tylko polski trener!

I trudno się dziwić, bo za dużo było tego „gdyby” podczas jego kadencji. Portugalczyk nie tylko niczego nie zbudował jeśli chodzi o grę reprezentacji Polski, ale też nie znalazł wspólnego języka z piłkarzami. I nie chodzi mi o barierę językową w tych relacjach - nawet przez moment nie odniosłem wrażenia, że selekcjoner i jego sztab nadawali na tych samych falach, co zespół. Po porażce z Czechami sądziłem, że to początkowe kłopoty, ale później ten problem jeszcze tylko narastał...

Santosa nie ma już w reprezentacji Polski, ale kłopoty zostały. Ogromne, moment jest naprawdę niezwykle trudny dla Biało-Czerwonych, mimo że trafiliśmy do łatwej grupy. Jeśli w wyjazdowym meczu z Albanią – poza wspomnianą pozycją spaloną – nie byliśmy w stanie stworzyć choćby jednej bramkowej okazji, to naprawdę nie ma na czym budować optymizmu. Wszystko się porozjeżdżało, straciliśmy kontrolę nad sytuacją w tabeli, a czasu (i okazji) na nadrobienie dystansu do rywali już coraz mniej. Przed wyjazdem do Tirany bałem się o wynik tego spotkania, ale smutna prawda jest taka, że w zaistniałej sytuacji obawy trzeba mieć nawet przed wylotem na Wyspy Owcze; tak apatyczna i nieporadna jest gra naszej drużyny narodowej na boiskach przeciwników w kwalifikacjach Euro 2024.

Trzeba zatem z góry nastawiać się na przyszłoroczne baraże i zakładam, że takie zadanie prezes Cezary Kulesza postawi przed nowym selekcjonerem. Mam nie tylko nadzieję, ale wręcz pewność, że będzie to polski szkoleniowiec, bo ile razy można się sparzyć na obcokrajowcach? Leo Beenhakker, jak pogniewał się na naszą rzeczywistość w drugiej części kadencji, to wyjechał sobie do Holandii i miał wszystko gdzieś. Paulo Sousa uciekł do Brazylii i też nie okazał szacunku polskiemu pracodawcy. A pan Santos – nie był w zasadzie widywany nawet na meczach PKO Ekstraklasy. To gdzie i w jaki sposób chciał szukać kandydatów do występów w drużynie narodowej? Tak zwyczajnie nie można pracować prowadząc reprezentację...

Uważam, że najlepszym kandydatem do objęcia kadry byłby Maciej Skorża, ale z racji tego, iż był moim asystentem mogą pojawić się głosy, że nie jestem w tej kwestii do końca obiektywny. Za Maćkiem przemawiają jednak nie tylko liczne tytuły w polskiej ekstraklasie, ale także wygranie Ligi Mistrzów w Azji, a przede wszystkim to, że wie, jak wygląda praca w reprezentacji. Bo to zupełnie inna robota niż w klubie. Rozumiem jednak, że zestawiając perspektywę kolejnego startu w azjatyckiej Champions League i klubowych mistrzostwach świata z naprawdę niewiarygodnie trudnym momentem w reprezentacji Polski, miałby ogromny dylemat. Nie tylko dlatego, że do marcowych baraży pozostało już naprawdę niewiele czasu...