Tak zwane uczenie się

Dlaczego? „Upowszechnienie wiedzy na temat pytań może utrudnić diagnozę sytuacji osoby, która potrzebuje pomocy na rynku pracy” - tłumaczył Janusz Sejmej, rzecznik ministerstwa, na łamach „Dziennika Gazeta Prawna”. Tak sobie resort wykoncypował, ale gdy fundacja Panoptykon wystąpiła do niego na drodze dostępu do informacji publicznej, to kwestionariusz przekazał. Dodajmy od razu, że organizacja od początku zarzucała projektowi niekonstytucyjność, brak przejrzystości i dyskryminacyjny charakter.

Ale ad rem. Przekazując ankietę Fundacji Panoptykon, w formacie (cytuję) „umożliwiającym kopiowanie”, resort poprosił o jej nieupowszechnianie. Bo „mogłoby ono spowodować tzw. uczenie się odpowiedzi przez osoby bezrobotne” (znów cytat z pisma).

Jak nietrudno było przewidzieć, znając przynajmniej zarys intencji i pola działalności fundacji, ta kwestionariusz szybko upubliczniła w sieci. I się zaczęło...

Bezrobotni zabrali się za tak zwane uczenie się, ku przerażeniu - jak mniemam - całego resortu pracy. A ponieważ naród mamy nie tylko światły, ale i całkiem sprytny (Polak potrafi!), to niektórzy czegoś się już pewnie, tak zwanie, nauczyli. Ciekawe, kiedy czegoś nauczą się resortowi urzędnicy (bez: tak zwanie).