Zabierz w podróż błyskotliwy, choć miejscami szarżujący na granicy dobrego smaku, tomik historyjek o tym, jak pani zabiła pana. Albo odwrotnie.
<!** Image 2 align=right alt="Image 160664" sub="Manula Kalicka, Gdzie jest głowa Emily Kaye? Zbrodnia w sferach wyższych, Wydawnictwo Nowy Świat, Warszawa 2010">„Kiedyś nie było telewizji. Nie było „Tańca z gwiazdami” ani zawodów sportowych. Naprawdę...” - pisze we wstępie do jednej z opowiastek Manula Kalicka. I to mogłoby być motto zbioru autorki, która w dziedzinie sprawozdawania kryminalnych historii nie jest debiutantką.
Bo w tych nie tak odległych czasach bohaterowie procesów sądowych stawali się, w dzisiejszym rozumieniu słowa, celebrytami. Każdy dzień głośnych spraw sądowych był obserwowany przez cały naród. To, w jakim stroju przed obliczem ławy przysięgłych stawała oskarżona, komentowano równie zajadle, jak dziś skórzane gorsety Dody. Każda okoliczność zbrodni wypływająca na światło dzienne rozrastała się w stugębną plotkę i żyła swoim życiem. Wstęp na egzekucje bywał biletowany...
Nic więc dziwnego, że w XVIII wieku we Francji narodził się oryginalny gatunek literacki, nazwany od nazwiska prekursora pitawalem. To rozbudowane, soczyście przedstawione sprawozdanie sądowe. W czasach, gdy nie było TVN24 , od inwencji i błyskotliwości autora zależało, jak dużą popularnością owe pitawale będą się cieszyć.
O tym, że i dziś mogą być zajmujące, świadczy nieduża objętościowo książka „Gdzie jest głowa Emily Kaye?” pełna wartkich opowieści. Intrygujący tytuł zaczerpnięty został z pierwszego opowiadania. To historia złotego młodzieńca, żyjącego w Anglii na początku ubiegłego wieku. Otóż, nie mogąc sobie poradzić z namolną, a na dodatek ciężarną kochanką, był on uprzejmy zamordować ją w domku na uboczu, a potem poćwiartować, ugotować, usmażyć, zapeklować itd. Opinią publiczną szarpało nie tyle oburzenie na ten czyn, co tajemnica, gdzie się podziała tytyłowa głowa. Bo nie znaleziono jej ani w garnku, ani na patelni, których ohydny i niefrasobliwy morderca nawet nie ukrywał.
Pewna nonszalancja tej recenzji jest uzasadniona, ponieważ autorka sama posuwa się w swych relacjach do większej dezynwoltury, świadomie przesuwając narrację w kierunku pastiszu. Jakże inaczej można by było bowiem znieść komentarz, że jeden z oprawców włączył do swej zbrodni męża ofiary, który nie tylko nie miał nic przeciwko temu, ale jeszcze od siebie dorzucił morderstwo własnej córeczki, by ta po śmierci mamusi nie pętała się bez sensu po domu...
<!** reklama>Manula Kalicka z równą swadą opowiada kilka innych historii. Trafimy więc i do kolonialnej Kenii, i za ocean, i do międzywojennej Wielkopolski. Przeniesiemy się w czasie od XVIII stulecia do lat 50. ubiegłego wieku. Wspólnym mianownikiem będzie fakt, że wszystkie zbrodnie popełnione zostały w wyższych sferach (czasem tylko w stanach aspirujących do nich albo świeżo na salony wprowadzonych). Wspólne są też namiętności, szaleństwo i brak skrupułów, ukryte pod wytwornymi strojami. Relacjom towarzyszą cenne informacje źródłowe, ciekawostki z historii kryminalistyki. Słowem - lekka, mimo tematyki, lektura, idealna na niedługą podróż.
Nasza ocena: 4/5
Książki tygodnia:
Bestsellery w ogólnopolskiej sieci księgarń „Matras”
- Paulo Coelho, Walkirie
- Małgorzata Kalicińska, Zwyczajny facet
- Elisabeth Gilbert, Jedz, módl się, kochaj
- Mariusz Szczygieł, Zrób sobie raj
- Małgorzata Gutowska-Adamczyk, Cukiernia pod Amorem. Cieślakowie
- P.C. Cast, Kristin Cast, Nieposkromiona
- Grzegorz Brzozowicz, Cejrowski. Biografia
- Agata Tuszyńska, Oskarżona Wiera Gran
- Dan Brown, Zaginiony symbol
- Carlos Luis Zafon, Cień wiatru
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
