Zwiększa się kwotę wolną od potrąceń komorniczych! Teraz komornik może zabrać Ci mniej, nawet jeśli zajął twoją wypłatę

Wydanie decyzji o egzekucji komorniczej tworzy lęk u wielu osób. Są one często przekonane, że komornik zabierze im absolutnie wszystko. Nic bardziej mylnego! Komornik jest urzędnikiem, który jest obowiązany przepisami prawa do przestrzegania tego, co i kiedy może zająć. Prawo bardzo ściśle opisuje, co może być wykorzystane jako tzw. ściągnięcie długu. Wbrew pozorom, komornik nie dokonuje eksmisji, nie zabiera samochodu - na pewno nie w pierwszej kolejności. Takie działania są w praktyce ostatecznością. Komornik stara się zadbać o to, aby dług był pokryty przede wszystkim ze środków pojawiających się u zadłużonego na koncie bankowym na bieżąco.

Przepisy prawa jasno mówią, że komornik musi na koncie zadłużonego zostawić równowartość najniższej krajowej pensji obowiązującej w danym roku. Od stycznia jest to 3490 zł brutto (2709 zł netto), a od 1 lipca kwota ta wzrasta do 3600 złotych brutto (czyli 2784 zł netto). Taka też jest kwota wolna od zajęcia komorniczego. Należy przy tym pamiętać, że na niepełnym etacie kwota wolna będzie niższa. Na połówce etatu będzie to 50^ minimalnego wynagrodzenia, na ćwiartce etatu 25%, a na trzech czwartych etatu 75%. Niezależnie od tego, komornik zajmie każde wynagrodzenie wyższe od tej kwoty wolnej.

Jest szereg rzeczy, które komornik może nam zająć. Na jakich zasadach to obowiązuje? Komornik może zająć:

• Wynagrodzenie - komornik na koncie pracownika na umowie o pracę musi zostawić równowartość najniższej płacy minimalnej (lub odpowiednią jej część zależną od wysokości etatu - co opisaliśmy wcześniej). Jest tu uwzględniana kwota netto, która musi bezwzględnie zachowana - od 1 lipca 2023 jest to 2784 zł. Jest tu jednak istotny wyjątek. Komornik może zająć nawet 60^ wynagrodzenia, niezależnie od zarobków, jeśli zadłużony uchyla się od płacenia alimentów.
• Emeryturę/inne świadczenia z ZUS - w zależności od rodzaju długu dochodzi do różnego stopnia zajęcia. W przypadku długu alimentacyjnego jest to 60 procent emerytury, przy zaległościach na rzecz placówek zdrowotnych 50 procent emerytury, a w każdym innym zadłużeniu 25 procent emerytury. Tu komornik musi zostawić równowartość najniższej emerytury, czyli 1445,48 zł netto. W przypadku renty i innych świadczeń ZUSu obowiązują te same zasady.
• Rachunki Bankowe - Komornik środków szukać będzie na wszystkich kontach należących do osoby zadłużonej - nie ograniczy się wyłącznie do tego, na które trafia wynagrodzenie. Innymi słowy, egzekucji podlegać będą również rachunki oszczędnościowe oraz lokaty.
• Ruchomości - tu mowa o zajęciu np. samochodu. Komornik spisuje protokół, a przedmiot zajęty sprzedaje na licytacji komorniczej. Ze środków pochodzących z tej sprzedaży pokrywane są zaległe należności.
• Nieruchomości - zajęcie mieszkania, domu lub innego lokalu jest możliwe. Tu komornik wpierw oszacowuje jego wartość i następnie dokonuje wpisu do księgi wieczystej. Nieruchomość następnie podlega zlicytowaniu.
• Udziały, akcje i obligacje - jest to egzekucja tzw. praw majątkowych.

Jeszcze przed oddaniem sprawy do egzekucji komorniczej może dojść do próby windykacji zadłużenia. W ramach tzw. windykacji polubownej dochodzi do próby odzyskania długu jeszcze przed wejściem na drogę sądową oraz komorniczą. Tu windykator może skontaktować się z nami osobiście, listownie lub też telefonicznie, aby ustalić harmonogram spłaty zobowiązania. Jest to dobra okazja do tego, aby uniknąć kłopotów wynikających z egzekucji komorniczej.

Jeśli zdecydujemy się na negocjacje z windykatorem, możemy dojść do polubownego rozwiązania problemu zadłużenia. To pozwala na wyjście z opresji osoby zadłużonej, a dla osoby, wobec której widnieje dług, jest to szansa na odzyskanie należności bez konieczności kierowania sprawy do sądu. Dzięki temu też unikniemy wpisu na listę dłużników i innych nieprzyjemnych konsekwencji wynikających z rozpoczęcia procedury sądowej i komorniczej.

Do tego dochodzi, gdy wyczerpią się polubowne kroki pozwalające na uzyskanie spłaty długu. Na drodze windykacji sądowej dochodzi do starania o to, aby uzyskać nakaz zapłaty, co może otworzyć postępowanie komornicze. Komornik jest urzędnikiem państwowym działającym przy odpowiednim sądzie rejonowym.

W pierwszej kolejności warto udać się do specjalisty od spłat długów. Może to być doradca finansowy lub kredytowy, a także windykator. Również z komornikiem możemy starać się ustalenie terminu spłaty zobowiązania, choć tu ostateczną zgodę musi wyrazić nie komornik, a wierzyciel.

W galerii przedstawiamy, co nie podlega egzekucji komorniczej!