Życie w mundurze i sutannie

W tym roku minęła 30. rocznica śmierci ks. Franciszka Ringwelskiego, żołnierza i kapłana, związanego z naszym regionem.

<!** Image 2 align=right alt="Image 155520" sub="Ks. Franciszek Ringwelski był znany jako doskonały kaznodzieja / Fot. Ze zbiorów autora">Franciszek Ringwelski urodził się 28 listopada 1901 r. w Czerskiej Strudze w powiecie chojnickim. Kształcił się w klasycznym gimnazjum w Chojnicach, gdzie w latach 1917-1920 należał do tajnego Towarzystwa Tomasza Zana.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, służąc w 5 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w 1922 r. w Chojnicach, studiował teologię w seminarium duchownym w Pelplinie, gdzie 27 czerwca 1926 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował kolejno jako wikariusz w Tucholi, Grudziądzu i w Nowem nad Wisłą.

Wśród ludzi w mundurach

Od l lipca 1931 r. pełnił służbę duszpasterską w Wojsku Polskim. W czasie, gdy był kapelanem Wojska Polskiego w Dowództwie Okręgu Korpusu (DOK VIII) w Toruniu, rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, które kontynuował na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie uzyskał magisterium. W latach 1932-1937 był profesorem i kapelanem Korpusu Kadetów nr 2 w Chełmnie, pełniąc też obowiązki proboszcza garnizonu w 66 Kaszubskim Pułku Piechoty i od 1932 r. zastępcy administratora parafii w Chełmnie.

<!** reklama>W 1937 r. został przeniesiony do Warszawy do Kurii Polowej Wojska Polskiego. W czasie kampanii wrześniowej przekroczył wraz z żołnierzami granicę rumuńską 18 września 1939 r. Wzywany do Francji, uciekł z obozu 25 marca 1940 r. i przybył do Bukaresztu, skąd poprzez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji. Otrzymał przydział do Centrum Saperów pod Angers. Po podpisaniu zawieszenia broni przez rząd francuski przebywał w miejscowościach zajętych przez Niemców, następnie przedostał się do strefy nie okupowanej. Prowadził działalność duszpasterską wśród.

Po zajęciu przez Niemców strefy nie okupowanej w listopadzie 1942 r. przeniósł się we wrześniu 1943 r. do Tuluzy, skąd przedostał się do Anglii. W listopadzie 1943 r. przebywał przez pewien czas w Londynie, razem z biskupem Józefem Gawliną. Następnie pełnił obowiązki szefa duszpasterstwa 4 Dywizji Piechoty, stacjonującej w Szkocji w latach 1943-1946. W 1944 r. otrzymał nominację na podpułkownika Wojska Polskiego i kanonika honorowego. 6 listopada 1946 r. powrócił do Polski. Był kapelanem w szpitalu w Chojnicach.

l lutego 1947 r. został administratorem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Toruniu, dziekanem dekanatu toruńskiego (1947-1960) oraz delegatem biskupim. Pełnił także obowiązki rektora Katolickiego Instytutu Kultury Religijnej w Toruniu oraz duszpasterza akademickiego. W 1958 r. zlecił Pracowni Konserwacji Zabytków w Toruniu konserwację okazałego XVI-wiecznego epitafium Neisserów oraz obrazów z tzw. ołtarza Sobieskiego. Ks. Franciszek Ringwelski był duchownym o ujmującej osobowości, cenionym przez wiernych jako doskonały kaznodzieja.

Przy małej parafii

Przeżycia wojenne oraz stopniowa utrata wzroku skłoniły go do przejścia 1 kwietnia 1960 r. na mniejszą parafię w Leśnie koło Chojnic, a wkrótce w stan spoczynku (l listopada 1964 r.). Pozostał jako rezydent w Leśnie. 9 września 1969 r. wręczono mu nominację na stopień pułkownika rezerwy Wojska Polskiego.

Zmarł 14 lutego 1980 r. w Leśnie i pochowany został na cmentarzu przykościelnym. Był odznaczony m. in.: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969) i brytyjskim orderem The Defense Medal (1939-1945).