Barcelońskie Cmentarzysko Zapomnianych Książek, a na nim ta jedna, która hiszpańskiego chłopca poprowadzi w trudny świat dorosłych w czasach generała Franco.
<!** Image 2 align=right alt="Image 131622" >Gdy Daniel Sempere miał 10 lat, jego ojciec, owdowiały księgarz z Barcelony, zaprowadził go w arcytajemnicze miejsce, przekazując rodową i środowiskową tradycję. Oto miał wybrać na Cmentarzysku Zapomnianych Książek jeden wolumin, by stać się jego dozgonnym strażnikiem. Oszołomiony chłopak wziął do adopcji... „Cień wiatru” nieznanego autora, Juliana Caraksa. Tej samej nocy przeczytał od deski do deski szkatułkową powieść.
Dla nas, czytelników parakryminalnej powieści Zafona, nie będzie zaskoczeniem, że była to autobiograficzna historia Caraksa. Daniel miał się o tym dopiero przekonać. Książka zawładnęła nie tylko jego wyobraźnią, ale i całym życiem.
Historia zaczęła się, gdy chłopiec postanowił odnaleźć kolejne dzieła Caraksa. Okazało się wtedy, że ktoś metodycznie niszczy całą jego spuściznę. Daniel, zdeterminowany strażnik ostatniego egzemplarza, został wplątany w tragiczny rozwój wypadków...
„Cień wiatru” - powieść, którą dostaje do ręki współczesny czytelnik - ma intrygującą strukturę. Zwroty akcji, nieoczekiwane przenikanie się wątków, wyraziści bohaterowie - wybornie budują napięcie, przypominając dynamiczną konstrukcję popularnego „Kodu Leonarda da Vinci”.
<!** reklama>Wadą u Zafona jest jednak liczba wątków i nadmierne rozbudowanie wielu z nich. Czasami odnosi się wrażenie, że autor lubuje się w opowiadaniu historii samych dla siebie, mnożąc je i rozwlekając ponad potrzebę. Gdyby skrócić książkę o ćwierć objętości, pozbywając się biografii niań i wątków trzecioplanowych, „Cień wiatru” zyskałby tylko na tempie i spójności.
Bo nie można zapomnieć, że przede wszystkim jest to powieść o dojrzewaniu chłopaka, budzeniu się uczuć, formułowaniu pragnień. Są tu pierwsze fascynacje seksualne, pierwsza wielka miłość do dziewczyny i kształtowanie się odpowiedzialnego stosunku do rodziny i przyjaciół.
Powieść Zafona to również próba sportretowania społeczeństwa hiszpańskiego doby międzywojennej, tu przede wszystkim pokazanego w perspektywie tragicznej wojny domowej i reżimu Franco. To także urokliwa Barcelona - wąskich uliczek, zapomnianych placyków, uroczego nabrzeża, kawiarnianego gwaru. Miasto magiczne w specjalny sposób dla jego mieszkańców, dalekie od pocztówkowego zachwytu nad architekturą Gaudiego i spektaklem fontann.
„Cień wiatru”, Carlos Ruiz Zafon, przekład Beata Fabjańska-Potapczuk i Carlos Marrodan Casas, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa 2008
Nasza ocena: 4/5
Bestellery
Notowania sieci księgarń „Matras”
- Małgorzata Kalicińska, Dom nad rozlewiskiem
- Terry Pratchett, Świat finansjery
- Katarzyna Grochola, Kryształowy anioł
- Pierre Dukan, Nie potrafię schudnąć
- Stephenie Meyer, Zmierzch
- Małgorzata Kalicińska, Miłość nad rozlewiskiem
- Czy Pan Bóg jest szczęśliwy i inne pytania, Leszek Kołakowski
- Stephenie Meyer, Przed świtem
- Michał Witkowski, Margot
- Krzysztof Daukszewicz, Pamiętnik IV Rzepy
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
