Najlepsi żużlowcy Apatora w XX wieku. Ale to była paka! [archiwalne zdjęcia]

Pierwszą najjaśniejszą postacią w klubie był nieodżałowany Marian Rose, m. in. drużynowy mistrz świata z 1966 roku i indywidualny wicemistrz Polski w tamtym sezonie. Z kolei pierwszy medal Drużynowych Mistrzostw Polski Apator wywalczył w 1983 roku, gdy w zespole prym wiedli Wojciech Żabiałowicz, Jan Woźnicki, Eugeniusz Miastkowski, Tadeusz Wiśniewski, Jan Ząbik czy Krzysztof Kwiatkowski.

W sezonie 1986 drużyna był już mistrzem kraju. Tym razem o jej sile stanowili m. in. Żabiałowicz, Grzegorz Śniegowski, Stanisław Miedziński, E. Miastkowski, Woźnicki, Ryszard Kowalski i Stefan Tietz.

Do końca wieku torunianie zdobyli jeszcze jeden złoty medal, w 1990 roku, z udziałem m. in. starszych zawodników: Żabiałowicza, E. Miastkowskiego, Tietza, ale i też ogromnym wsparciu złotego pokolenia toruńskiej młodzieży: Jacka Krzyżaniaka, Mirosława Kowalika, Roberta Sawiny, Krzysztofa Kuczwalskiego czy Piotra Barona, a do tego Christera Karlssona).

A potem już "popłynęło" - w czterech kolejnych latach zespół zdobywał brąz, a w dwóch następnych srebro. Łącznie więc w XX wieku Apator wywalczył dwa złote, dwa srebrne i pięć brązowych krążków, okraszając to licznymi medalami w pozostałych rodzajach mistrzostw kraju, na czele z dwoma tytułami indywidualnych mistrzów Polski (Żabiałowicz w 1987 roku i Krzyżaniak w 1997).

W latach 90-ych zaczęły jeździć w Apatorze światowe gwiazdy. Pierwszą z nich był Per Jonsson, a oprócz niego do największych należeli Mark Loram i Ryan Sullivan. Pojawili się też kolejni "młodzi, gniewni", jak Tomasz Bajerski, Wiesław Jaguś, Robert Kościecha, Tomasz Chrzanowski i Mariusz Puszakowski.

Przypominamy dziś część z tych bohaterów na archiwalnych zdjęciach. Dla starszych kibiców jest to okazja do powspominania "starych, dobrych czasów", dla młodszych - lekcja chlubnej historii toruńskiego klubu. Kliknijcie w przycisk "Zobacz galerię".