Nie wyobrażam sobie, by Michał Zaleski pozwolił sobie narzucić dyktat Bydgoszczy

Zadekretowanie dominacji Bydgoszczy w bydgosko-toruńskim ZIT jest dla Torunia nie do przyjęcia. Jednocześnie prezydent Bruski doskonale wie, że doprowadzenie do fiaska projektu ZIT, czyli wyrzucenie do kosza czeku na 150 mln euro, byłoby skrajną nieodpowiedzialnością. Z jednej strony więc z Toruniem dogadać się trzeba, ale z drugiej, ta uchwała wiąże mu ręce i perspektywę porozumienia oddala. Trudno liczyć na szczęśliwy finał negocjacji, do których jedna strona przystępuje z założeniem, że musi być „tylko tak, jak my chcemy i ani kroku w tył”.
Nie wyobrażam sobie, by Michał Zaleski pozwolił sobie tego rodzaju dyktat narzucić. Nie tylko ze względów prestiżowych, które mają znacznie, ale tu nie są najważniejsze. I nie tylko też ze względów politycznych: Toruń z Bydgoszczą będzie się musiał dogadywać w tysiącu różnych kwestii. Raz godząc się na szantaż, miasto osłabiłoby swoją pozycję w każdej innej sprawie.
Rafał Bruski podkreśla, że bydgoskie propozycje są zgodne z ministerialnymi wytycznymi, logiczne, sprawiedliwe i demokratyczne. Nie ma racji. Dyktat nie ma nic wspólnego ani ze sprawiedliwością, ani z demokracją. A co do ministerialnych założeń, to warto przypomnieć, że resort minister Bieńkowskiej wyraźnie optował za wspólnym ZIT dla obu stolic regionu - wspólnym, a więc budowanym na zasadzie partnerstwa, a nie podporządkowania jednego ośrodka drugiemu.