Redaktor Reszczyński i wady wymowy

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >Tydzień temu komplementowałem tu redaktora Jerzego Jureckiego, który w przebraniu i w ramach klasycznej prowokacji dziennikarskiej ujawniał korupcję na dożynkach w Czarnym Dunajcu. Tekst ukazał się już po ujawnieniu innej prowokacji dziennikarskiej, która szybko i słusznie zakończyła piękną karierę jednego pana sędziego z Gdańska. Ukazał się po, ale pisany był przed. Nie przepadam za politycznie nawiedzonym dziennikarstwem, które uprawia „Gazeta Polska Codziennie”, ale ta prowokacja wyszła im na medal. Tyle jeśli chodzi o remanenty. <!** reklama>

Dziennikarze nie wyróżniają się specjalnie korporacyjną solidarnością. I bardzo dobrze, bo ci, którzy krytykują, oceniają i patrzą na łapy innym, nie powinni kręcić nosem, gdy sami będą oceniani i krytykowani. Także przez kolegów po dziennikarskim fachu. Gorzej, gdy krytyka przechodzi w wylewanie żółci. Bardzo interesujący jest pod tym względem wywiad z Wojciechem Reszczyńskim, opublikowany na portalu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Redaktor Reszczyński powystawiał cenzurki dziennikarzom programów informacyjnych TVP. I to jakie! Andrzej Turski: „stary wyga dziennikarski, dobry na każdą polityczną pogodę”; Dorota Wysocka-Schnepf: „pomyliła zawody... ma wadę wymowy i grymas na ustach, którego nie może opanować”; Hanna Lis: „...w ogóle ma kłopoty z aparatem mowy... mam nieustanne wrażenie, że ona nie wie, o czym mówi”; Maciej Orłoś: „jest bezbarwny, jest aktorem i gra rolę prezentera dziennikarza”; Piotr Kraśko: „kontynuuje okres propagandy sukcesu w mediach typowy dla czasów Wincentego Kraśki... dykcję ma rzeczywiście fatalną”. Redaktor łaskawszy jest tylko wobec Beaty Chmielowskiej-Olech, Krzysztofa Ziemca i Joanny Racewicz.

Co do aparatu mowy wypowiadać się nie będę. Z niektórymi opiniami Reszczyńskiego, np. o przeroście formy nad treścią w programach informacyjnych, nie sposób się nie zgodzić, zresztą żadne to odkrycie, mówi się o tym od dawna.

Co innego jest w tym wywiadzie najbardziej zabawne. Oto Reszczyński ocenia nie tylko te znane buzie z telewizji, ale wystawia certyfikaty przyzwoitości całej branży: „dzisiaj prawdziwe dziennikarstwo znajduje się w mediach niszowych, w Internecie, w prasie konserwatywno-patriotyczno-prawicowej. I oczywiście w Radio Maryja i Telewizji Trwam...”. Przypomina też, że dziennikarz nie może służyć władzy, być dworski, prorządowy”.

Rozumiem, że dziennikarstwa niepokornego i antyrządowego redaktor Reszczyński uczył się, prowadząc peerelowski „Teleexpress” i że odpowiada mu ten rodzaj typowej dla mediów o. Rydzyka politycznej bezstronności, która polega na prezentowaniu wyłącznie jedynie słusznych poglądów i oddawaniu głosu wyłącznie politykom z jednej, jedynie słusznej opcji politycznej. Martwi mnie tylko to, co Wojciech Reszczyński robi w establishmentowej radiowej „Trójce”, gdzie prowadzi audycję „Trójka na poważnie”. Czyżby uprawiał tam dziennikarstwo nieprawdziwe?