Toruń. Alina i Siergiej z dziećmi uciekli przed wojną! "Przez kilka dni nie wychodzili z piwnicy"

Obejrzyj: Odkrywamy Toruń. Nowy odcinek!

Środa, 2 marca, tuż przed godziną 10.00. W hotelu "Kopernik" przy Woli Zamkowej ruch i zamieszanie od samego rana. To toruński punt recepcyjny. Tutaj kolejny już dzień kwaterowani są uchodźcy z Ukrainy. Najczęściej to matki lub małżeństwa z małymi dziećmi. Pomieszkają tutaj dwa-trzy dni, a potem trafiać mają do wskazanych na dłużej miejsc zakwaterowania.

Właśnie dotarli tutaj Alina i Siergiej z trzema małymi córeczkami. To rodzina pochodząca z miejscowości w obwodzie rówieńskim, położonym w zachodniej Ukrainie, niedaleko granicy z Białorusią (jego stolicą jest Równe). Przywiozło ich do Torunia inne ukraińskie małżeństwo, które w Toruniu mieszka już od sześciu lat - Swietłana i Siergiej Potapowowie.

Ta rodzina mieszkała w sąsiedztwie dworca kolejowego. A takie obiekty, jak wiadomo, Rosjanie obrali sobie jako cele do zniszczenia. Trudno opisać słowami, jaki koszmar przeżyli Alina, Siergiej i trójka ich małych dzieci. Ostrzał i bombardowanie wygoniły ich z mieszkania do piwnicy, który stał się ich schronem.

-Przez kilka dni i nocy praktycznie nie wychodzili z tej piwnicy. Robił to najwyżej Siergiej, wyskakując po jakieś najbardziej potrzebne rzeczy - mówi Siergiej Potapow. -Udało im się w komplecie opuścić Ukrainę tylko ze względu na to, że mają tak małe dzieci. W innym wypadku ojca rodziny już by nie wypuszczono.

Dzieci to trzy córeczki. Najmłodsza, Monika, ma zaledwie 3 miesiące. Gdy rozmawiamy, matka cały czas trzyma ją na rękach, a ojciec co chwilę obciera na zmianę nos lub załzawione oczy. Średnia córeczka to 3-letnia Arisza. Najstarsza, Samina, ma 4 lata. Widać, że są wystraszone i wyczerpane po podróży, ale trzymają się dzielnie. Nie płaczą. Trzymają się blisko siebie i obserwują rejwach w korytarzu hotelu "Kopernik".

Z okolic Równego rodzina jechała autobusem do granicy ukraińsko-polskiej przez kilka godzin. Co pewien czas wóz musiał się zatrzymywać na punktach posterunkowych, na których wszystkim sprawdzano dokumenty. Nie była to zatem płynna podróż. Potem było długie oczekiwanie na granicy. Z niej wspomniane ukraińskie małżeństwo Potapowów zabrało rodzinę do auta i przywiozło do Torunia. Ten etap podróży trwał 6 godzin.

Co będzie dalej z Aliną, Siergiejem i ich córeczkami? Ojciec rodziny mówi, że chcieliby przeczekać i wrócić do siebie. Tak bardzo chcą wierzyć, że wojna szybko się skończy. W domu została babcia, matka Siergieja. Ona na los uchodźcy nie była gotowa.

A gdyby przyszło im w Toruniu zostać dłużej? - Ostatnio pracowałem w fabryce produkującej części do kombajnów. Roboty się nie boję - mówi Siergiej. Obiecujemy sobie wzajemnie zostać w kontakcie, ale numerami telefonów się jeszcze nie wymienimy. Ukraińcy nie mają na razie kart SIM do telefonów. W ogóle mają niewiele - tylko bagaż podręczny, tak to nazwijmy.

Jeśli ktoś chciałby pomóc tej rodzinie z trójką dzieci, może skontaktować się z Siergiejem Potapowem, tel. 570-946-721.

Trzygwiazdkowy hotel "Kopernik" przy Woli Zamkowej to wygodny, niedawno wyremontowany obiekt na starówce. Należy do państwowego Polskiego Holdingu Hotelowego. Prawdopodobnie to jeden z powodów, dla których stał się punktem recepcyjnym w Toruniu. To tutaj kolejny już dzieci kwaterowani są uchodźcy z Ukrainy.

Jak działa taki punkt? -Jest czynny całą dobę. Pracownicy z urzędu wojewódzkiego działają tutaj w trybie zmianowym — w dzień i w nocy. Przy nas działa także punkt PCK, jest przedstawiciel Straży Granicznej, a pod telefonem dyżuruje lekarz, który może zostać wezwany w razie potrzeby — objaśniał w rozmowie z PAP Grzegorz Pawlak z Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego.

Wszyscy Ukraińcy mogą zostać w hotelu Kopernik do momentu relokacji w inne miejsce. Może to trwać tydzień, ale też dwa dni. W punkcie recepcyjnym w Toruniu obecni są także ratownicy medyczni.— Dzięki dyrekcji hotelu "Kopernik" stworzono bardzo dobre warunki dla osób potrzebujących pomocy. Przede wszystkim trafiają tu panie z małymi dziećmi. Ci ludzie są roztrzęsieni. Część kobiet chce wracać do swojego kraju, bo na miejscu został ich mąż. Chcą tam wracać, bo jest potrzeba. Trzeba to wszystko spokojnie tłumaczyć, wyjaśniać - nie krył Grzegorz Pawlak.

"Nowości" dziś obserwowały pracę punktu. I choć od samego rana był tu naprawdę duży ruch, to przybyszami zajmowano się naprawdę bardzo sprawnie. Funkcjonariusze Straży Granicznej, ratownicy medyczni, personel hotelowy, urzędnicy - wszyscy uwijali się jak w ukropie i sprawnie zajmowali Ukraińcami.

Jak Ukraińcy docierają do hotelu przy Woli Zamkowej? Na różne sposoby. Niektórych przywożą tutaj z granicy zorganizowane transporty. Innych - znajomi. Kolejnych - nieznajome im osoby, którymi kierował po prostu impuls i chęć niesienia pomocy.

Jedną z pierwszych rodzin, która tutaj dotarła, była ta przywieziona z Zaporoża przez Sławomira Kruszkowskiego, radnego toruńskiego i olimpijczyka. Wioślarz nie krył swojego poruszenia i wzruszenia w rozmowie z reporterem PAP. - Są to ludzie strasznie przerażeni, cały czas płaczący. Te dzieci... To jest nie do opisania. Człowiek nie potrafi sobie wyobrazić, co oni przeżywają, co czują. Tu się nie ma co zastanawiać, trzeba działać i pomagać. Rzuciliśmy wszystko i staramy się pomóc tym ludziom, tej rodzinie w załatwieniu wszelkich formalności. (...) Gdy ich wczoraj zobaczyliśmy, to oni przyszli w podartych kurtkach. Przedostać się przez cały obszar Ukrainy nie jest tak prosto. Ubraliśmy ich, daliśmy im jedzenie, a dzieciaczkom zabawki. Uśmiech na twarzy tej małej sześciolatki, która mówiła, że o takim misiu marzyła, to jest coś bezcennego — mówił Kruszkowski.