Umarł profesor Piotr Hübner, legenda Instytutu Socjologii UMK

Odszedł profesor Piotr Hübner, który w pamięci wielu toruńskich socjologów zapisał się dzięki swojej mądrości, a także między innymi, dzięki wygłaszanych głębokim głosem wspaniałym anegdotom. Smutną wiadomość przekazał Instytut Socjologii UMK.

Po uzyskaniu matury studiował w latach 1964-1969 na Uniwersytecie Warszawskim - czytamy w umieszczonej na stronie IS notce. - W wyniku represji po wydarzeniach marca 1968 został pozbawiony możliwości pracy na UW, ale dzięki inspiracji profesorów Bogdana Suchodolskiego i Bogusława Leśnodorskiego prowadził badania własne z zakresu polityki naukowej w Polsce po II wojnie światowej. Od 1972 roku pracował w Polskiej Akademii Nauk, początkowo w Instytucie Nauk Prawnych, a po roku w Zakładzie Prakseologii. W czerwcu 1973 r. obronił pracę doktorską „Pierwszy Kongres Nauki Polskiej jako forma realizacji założeń polityki naukowej państwa ludowego”. Mimo wysokiej oceny, druk pracy został zablokowany przez, a książka podoktorska ukazała się dopiero w 1983 r. w wyniku orzeczenia komisji powołanej przez Prezydium PAN. W roku 1981 aktywnie działał w „Solidarności”, pełniąc z wyboru funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej Oświaty Warszawa-Śródmieście.

Na przełomie lat 80. i 90. współdziałał przy obaleniu ustroju komunistycznego, podejmując pracę doradcy w Komitecie do Spraw Nauki i Postępu Technicznego, współtworzył koncepcję reformy polityki naukowej, jako pełnomocnik ministra likwidował Urząd Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń. W Komitecie Badań Naukowych sprawował funkcję dyrektora Departamentu Polityki Naukowej (1991-1993). Pracował w komisjach rządowych i ciałach doradczych KBN, od 1993 do 1997 r. pełnił funkcję doradcy Przewodniczącego KBN.

Od 1995 roku związał się z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie kierował Zakładem Socjologii Nauki zajmując się problematyką instytucjonalizacji życia społecznego w Polsce w XIX i XX w. oraz rosnącego uzależnienia nauki akademickiej od administracji rządowej.

Pracował w licznych ciałach kolegialnych UMK, m.in. zasiadał w Senacie jako reprezentant Wydziału Humanistycznego UMK.