Wszyscy jesteśmy Zenonami

Twarz ma z lekka pyzatą, fryzurę cudnie falowaną, a do tego wzrok ciepły, jak to chłopak z Podlasia. I tyle lat już tkwi w sercach ludu polskiego, że nikt tak jak on nie nadaje się na pomnik. Choć pewnie z pomnikiem Zenona Martyniuka byłoby jak z całym disco polo - też chowalibyśmy go za krzakiem. Bo nie lubimy, jak to nam, Europejczykom prawdziwym, to disco polo z butów wyłazi.

A pan Zenon to teraz symbol uroczystego i wszechpolskiego uświęcenia disco polo. Podczas telesylwestra TVP wygrała z komercyjnymi stacjami, a do sukcesu poniósł ją właśnie nasz podlaski heros - „Przez twe oczy zielone” upoiło pięć milionów rodaków, co pewnie też ocaliło ileś tam zwierzątek, bo lud tańcował, zamiast dręczyć psy i koty fajerwerkami. Teraz TVP, która łaknie oglądalności jak Prezes głowy pana Donalda, postanowiła ufetować 25-lecie disco polo stadionową galą. Czym definitywnie zakończy dekady kulturalnego uświadamiania ludu polskiego.

Bo przecież disco polo to tak naprawdę nasza współczesna muzyka ludowa. Skoczne melodyjki do tańcowania, teksty o uczuciach wielkich albo zabawie po kres. Ze sztafażem krainy wiecznej szczęśliwości, pięknych pannic i wielkich samochodów. Podobało się nam, Polakom szarakom, zawsze, choć jakoś tak gryzło z europejskimi aspiracjami... Wszyscy więc zaklinali się, że się brzydzą i wszyscy znali, o czym przekonaliśmy się w piłkarskiej szatni, kiedy przy hicie pana Zenona szaleli i pan Grosicki, i pan Lewandowski, i nawet ojciec narodu, pan Duda.

I to jest w tym wszystkim najcudniejsze. Disco polo tyle lat funkcjonowało poza „mediami głównego nurtu”, że wydawało się na wieki przebite osikowym kołem. Wstydliwe, jak ten kuzyn ze wschodu w za dużym kaszkiecie i jak wyrzut sumienia, że polska gęba to nie ostre rysy Chopina, ale pyzaty Zenon właśnie. A przetrwało. Co zresztą świadczy tak sobie o sile „mediów głównego nurtu”. Zresztą przekonane o tej sile są już chyba tylko te media.