Wszyscy mają rację, a pacjent cierpi

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/lorenczewska_mariola.jpg" >Gdyby mama pana Wojciecha Sobocińskiego trafiła do ośrodka psychiatrycznego przy Skłodowskiej-Curie w Toruniu, z podaniem leków na chorobę Alzheimera nie byłoby najmniejszego kłopotu. Dostała jednak krwotoku przewodu pokarmowego, więc trafiła na chirurgię do szpitala miejskiego.

Tam stwierdzili, że po pierwsze, leków na Alzheimera nie mają nawet w receptariuszu, po drugie, NFZ płaci tylko za jedno schorzenie, na które pacjent został przyjęty. Dlatego w takich przypadkach proszą rodziny pacjentów i zakład opiekuńczy o dostarczenie leków stosowanych na dotychczasowe przewlekłe choroby. A taką właśnie jest choroba Alzheimera. W zakładzie przy Ligi Polskiej niezbędnymi lekami co prawda dysponują, ale wydawać ich na zewnątrz nie mogą, bo NFZ nie zapłaci za dni leczenia pacjentki w szpitalu. <!** reklama>

Obie placówki mają swoje racje. I być może NFZ, który wspaniałomyślnie ze swojej strony nakazuje wszystkie niezbędne koszty leczenia, w tym także leków, ponosić przez szpital, i nie odda pieniędzy ani tej lecznicy, ani zakładowi. Fundusz ma kilkumilionowe zaległości w finansowaniu leczenia.

Trudno więc dziwić się szpitalowi, że jest wstrzemięźliwy w wydawaniu dodatkowych kwot. Leki na Alzheimera są bardzo drogie, a w przepisach jest wyraźna luka, skoro potrzebna była wykładnia szefostwa NFZ. Abstrahując od wszystkiego, to, jak zostanie potraktowany pacjent, nie zależy od niczego innego, jak od wiedzy i wrażliwości przyjmującego go lekarza.