Duma i smród

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >Piękna to była kariera, ale koniec jest brzydki. Upadek Henryka Stokłosy zaczął się ponad rok temu, gdy biznesmenowi nie udało się piąty raz dostać do Senatu. Ostatni akt nastąpi zapewne na sali sądowej. To nie jest zwykła afera korupcyjna i to nie jest zwykły bohater, typu poszukiwany/poszukiwana. Stokłosie udało się stworzyć państwo w państwie - z łańcuszkiem firm monopolizujących rynek pracy, z siecią sklepów, żeby pieniądze wydane na pensje szybko wracały do kasy, z własnymi mediami, z podporządkowaną władzą lokalną. Byłoby to nawet imponujące, bo dzięki pomysłowości i sprytowi jednego człowieka powstał nasz własny, czysto polski gigant w rolno-spożywczej branży. Zresztą Stokłosa gra na tej patriotycznej nucie, jego media i wspierający go politycy, choćby Renata Beger, podkreślali, że to polski kapitał i dlatego trzeba go bronić. Niestety, zamiast dumy mamy smród. I nie chodzi nawet o zapaszek padliny, który od lat zatruwa życie ludziom z okolic Śmiłowa, ale o coraz poważniejsze wątpliwości co do metod, jakimi Stokłosa budował swe imperium.

<!** reklama right>Jeśli potwierdzą się podejrzenia śledczych, jego sekret polegał na stworzeniu sprawnie działającego przez lata mechanizmu oszukiwania, wyłudzania i korupcji na gigantyczną skalę. Z własnymi ludźmi w Ministerstwie Finansów do umarzania podatków, z dyspozycyjnymi sędziami, dbającymi, żeby Temida była ślepa, ale wyroki takie jak trzeba, z drużyną polityków broniących magnackich interesów. Jeżeli rzeczywiście tak było, to na popegeerowskich polach okolic Piły wyrosło latyfundium jakby wprost wyjęte z którejś z południowoamerykańskich republik - z wielkim magnatem, który pilnuje swych lewych interesów na szczytach władzy oraz tysiącami ludźmi, którzy teraz, gdy wielkiego bossa zabraknie, mogą zostać na lodzie.