Dyskretny urok demokracji

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/szczepanski_artur.jpg" >Na ulicach, w barach, autobusach jesteśmy, a przynajmniej bywamy, rozpolitykowani, przy okazji wyborów, niestety, mniej - to dziwne, że przy urnach nie chce nam się zabrać głosu. Mimo niezłej frekwencji do idealnej postawy obywatelskiej wciąż nam daleko, a szkoda, bo każde wybory to zmarnowana szansa, by kandydatom na każdym szczeblu, poprzez prostą czynność, powiedzieć, co o nich myślimy. To z kartą do głosowania w ręku możemy im wygarnąć i to rzeczywiście tak, że aż im w pięty, a nawet w mandaty pójdzie - nie idziemy głosować, wybierają za nas inni.

<!** reklama>Wczoraj samorządowcy poprzedniej kadencji przystąpili do egzaminu, ci, którzy poszli głosować, wystąpili w roli egzaminatorów i nareszcie... za dziury w jezdni i korki - pała, za brud, smród i ubóstwo - wypadasz z rady, za niewykorzystanie środków unijnych - precz z sejmiku, kochani, to wielki urok demokracji. Wystarczy przejść parę metrów, chwycić za długopis i sprawa załatwiona, o paru kłamczuchów, zaklinaczy rzeczywistości, politykierów, nadąsanych mądrali i bufonów, mniej. Wyborcza zemsta ma też słodki smak, wystarczy tylko ruszyć tyłek!

Nieładnie wywoływać negatywne emocje? Być może, ale obiecuję, przy świadkach, że przestanę tak pisać, gdy elektoralna frekwencja przekroczy poziom tej niemieckiej czy francuskiej, bo dopiero wówczas będziemy mogli powiedzieć, że zrobiliśmy wiele, by w naszych miastach, wsiach i województwach żyło się lepiej niż do tej pory. Wtedy też szybko pozbędziemy się nieznośnego wrażenia, jakie towarzyszy milczącej przy urnach połowie rodaków, że po co głosować, skoro wybieramy pomiędzy Hitlerem a Stalinem, dżumą i cholerą, mniejszym i większym złem.