Obrońcy likwidowanych placówek zwracają uwagę nie tyle na twarde stanowisko władz, ale na brak chęci dialogu

Najpierw w lutym „tak” tym zamiarom powiedzieli radni. Teraz zielone światło magistrat dostał od kuratorium oświaty. Żeby dyslokacje, likwidacje i fuzje stały się faktem, brakuje jedynie kolejnego przychylnego dla władzy wyniku głosowania podczas jednej z majowych sesji. Czy taki on rzeczywiście będzie, przekonamy się wkrótce.
W ludziach, którzy od ponad dwóch miesięcy walczą o szansę dla swoich szkół oraz Ogniska Pracy Pozaszkolnej „Dom Harcerza, wciąż tli się nadzieja na pozytywny finał. Biorąc pod uwagę powyższe, trudno w takowy uwierzyć. Władze Torunia z prezydentem na czele twardo stoją na swoich pozycjach i chyba nie zamierzają się cofnąć nawet o krok. W tej batalii o przetrwanie przyszła pora, by diametralnie zmienić priorytety. Nie da się bowiem wygrać tego, co z góry przegrane. Bić się jednak warto o to, by koszty zaplanowanych zmian, szczególnie personalne, były jak najmniej dotkliwe. Za każdym zwalnianym nauczycielem, woźną czy sekretarką kryje się prawdziwy ludzki dramat, bezrobocie, brak pieniędzy na codzienne potrzeby. Należy się więc skupić na tym, by ofiar zmian w sieci szkół było jak najmniej.
Obrońcy likwidowanych placówek zwracają uwagę nie tyle na twarde stanowisko władz, ale na brak chęci dialogu i dążenia do kompromisu. Czy tak rzeczywiście jest? Nie wiem. Dziwię się jednak temu uporowi. Wszak mamy przecież rok wyborczy.