Szycie i prawo pro publico bono

Nasza pierwsza tegoroczna laureatka w tej kategorii - Wanda Lewandowska - z zawodu krawcowa, przepracowała całe swoje życie zawodowe w toruńskim Torpo.
Teraz też nie rozstaje się z maszyną. Szyje, co bardzo lubi. I pomaga ludziom w potrzebie.
Tak robi od 20 już lat. Śledzi media, w tym ogólnopolskie, a w nich - ludzkie dramaty.

Najbardziej wyczulona jest na ofiary pożarów, choroby, rodziny wielodzietne. Kontaktuje się z tymi ludźmi i szyje dla nich to, czego najbardziej w dramatycznych dla siebie chwilach, potrzebują. Najpierw odwiedza sklepy z tanią odzieżą i wyszukuje wyjątkowe okazje. Z tego, co znajdzie, wyczarowywuje pościel, zasłony, firanki. Przerabia ubrania tak, żeby pasowały. Na wszystkie akcje o których pisały „Nowości”, gdy apelowaliśmy o pomoc, np. dla pogorzelców pani Wanda Lewandowska natychmiast reagowała i ruszała z odsieczą.

Ciężkie przeżycia

Zaczęło się od tego, gdy przeczytała, że ktoś potrzebuje pomocy. Zdjęła z półek w domu to, co miała, i wysłała paczkę. Obdarowany przysłał piękne podziękowanie. Potem sama miała ciężkie przeżycia. Śmierć syna, poważny wypadek męża. Nie mogła się pozbierać.
- Pomaganie innym pomagało też mnie samej. Dlatego to nie tylko pasja. To coś więcej - podkreśla Wanda Lewandowska.
Jeśli rodzina mieszka w Toruniu, dociera do niej osobiście. Zapisuje rozmiary i potem przynosi, to co uszyje.
- Czasami jadę daleko i szukam, bo nie mam na rodzinę namiarów - opowiada pani Wanda. - Nie oczekuję wdzięczności, bo te rodziny często na znaczek pocztowy przecież nie mają.

Historie straszne i smutne

Nie jest w stanie zliczyć, ilu rodzinom pomogła i nadal śledzi ich późniejsze losy. Są wśród nich przypadki straszne i smutne, np. historia kobiety, która nie miała co dać jeść dzieciom i rzuciła się pod pociąg. Ucięło jej nogi. Żyje bez nóg.
Pani Wanda była jedną z dziewięciu finalistów plebiscytu „Zwykły bohater” (zgłoszeń było 1500). Jej kategoria to „Inicjatywa”. A zgłosiły babcię, w tajemnicy, jej wnuczki. Działalność żony wspiera i jest z niej dumny, pan Mieczysław. Często razem jeżdżą do podopiecznych rodzin.
Drugie Kryształowe Serduszko w tym roku przyznaliśmy gronu młodych toruńskich adwokatów pod przewodnictwem Piotra Domańskiego, które od listopada 2013 roku co piątek radzi naszym Czytelnikom na łamach.
Oczywiście, nieodpłatnie. Od tego czasu w „Nowościach” ukazało się już blisko sto porad, dotyczących najróżniejszych życiowych spraw: rodzinnych, finansowych, pracowniczych i innych. Nie było tygodnia, by o naszych Czytelnikach zapomnieli.
Co ważne, młodzi adwokaci sam zwrócili się do nas z inicjatywą bezpłatnego poradnictwa na łamach. Podkreślając nie tylko konieczność odpowiedzi na społeczne zapotrzebowanie w tej materii, ale i nowe wzory zawodowe. Dla młodych adwokat dziś to osoba, której obowiązkiem jest działalność pro bono i wyjście poza hermetyczność środowiska branżowego. Grono wyróżnionych to Piotr Domański, Adam Kozioziembski, Aleksandra Chołub, Andrzej Pazdyga i Filip Węgierski.