Był diabeł, jest anioł?

<!** Image 1 align=left alt="Image 14257" >Najpierw był delikatnie zaskakujący transfer prof. Religi, wygarniętego z drużyny Donalda Tuska. Teraz już o delikatności mowy nie ma - wicepremierostwo i szefostwo finansów dla prof. Zyty Gilowskiej to transferowy szlagier sezonu. I ogromne ryzyko najsłynniejszych polskich braci i premiera Marcinkiewicza, bo nie wiadomo, jak to wpłynie na kondycję całej ekipy. No i jak na to zareagują kibice.

Bo to w końcu Zyta Gilowska była tą złowrogą twarzą „Polski liberalnej”, sprawiającą, że z telewizorów znikały ku przerażeniu dzieci i emerytów pluszaki i lekarstwa. To ona prezentowała program gospodarczy bez nierealnych umizgów wobec entuzjastów „Polski solidarnej”. Owszem, Platforma nieopatrznie pozbyła się Zyty Gilowskiej za jej prywatną politykę prorodzinną, ale przecież poglądy pani profesor zostały.

Co może przynieść ta nominacja? Sensowniejsze pomysły gospodarcze, koniec z amatorszczyzną, wiarygodność na rynkach. Ale też kłopot z partnerami z Ligi Polskich Rodzin i Samoobrony - i to na chwilę przed przyklepaniem budżetu! Nie mówiąc już o wyborcach PiS, którzy mają teraz uwierzyć, że z diabła wcielonego nagle zrobił się anioł. Pani Zyta zaś, co prawda, nie rozdziera już szat w obronie podatku liniowego, ale dalej chce walczyć z kosztami pracy czy naroślą różnych funduszy i agencji.

Trudno powiedzieć, czy propozycję dla prof. Gilowskiej traktować jak symbol wyjątkowo króciutkiej ławki PiS i braku pomysłu na rząd, czy raczej jak kolejny zmyślny krok braci-supergraczy, którzy razem z panią profesor ukradną Platformie wyborców. A może po prostu jest to wyraz uciekania od wyborczej retoryki w stronę realiów rynku?

W każdym razie pewne jest jedno - chyba już definitywnie przekreślono to, co przed wyborami wydawało się pewniakiem. Wiekopomną, jak sądzono, kolację PiS i PO.