Całkiem zwykły koszmar

<!** Image 1 align=left alt="Image 6659" >Najkoszmarniejsze ze zbiorowych zabójstw, takie w których giną dzieci, kojarzą się zazwyczaj z atakami szaleńca. Takiego na przykład jak ten, który kilka lat temu w Bodzanowie pod Radziejowiem zabił żonę i syna. Mord dziecka jest czymś tak niewytłumaczalnym, okrutnym i bezsensowym, że - jak się wydaje - sprawcą może być tylko osoba niespełna rozumu. Bywa i tak, ale bywa też inaczej.

W Polsce dochodziło do makabrycznych zbrodni na dzieciach z najbardziej banalnych powodów. W wigilijną noc 1976 roku w Zrąbinie pod Połańcem zabito 18-letnią kobietę w ciąży, jej męża i 12-letniego brata. Sprawcy najpierw próbowali upozorować wypadek, a potem przez wiele miesięcy skutecznie zastraszali świadków. Motyw? Ciągnący się latami konflikt dwóch zwaśnionych rodzin. W lutym 1981 roku w podwałbrzyskim Walimiu młody mężczyzna zabił swą konkubinę, jej ojca i czwórkę jej dzieci, bo nie radził sobie z domowymi kłopotami. To tylko dwa przykłady z długiej kroniki zbrodni z banalnymi motywem w tle.

Wygląda na to, że wstrząsająca historia z Franciszkowa to kolejny jej odcinek. Trzy ludzkie życia za cenę telewizora, wieży stereo i samochodu. I kajdanki na przegubach zanim jeszcze sprawcy zdążyli wytrzeźwieć. Nie ma w tym żadnej metafizyki, tajemnicy, czy choćby wyrachowania. Tylko tępa brutalność, bezduszność i głupota.

Nie wiem, co się dzieje w głowach takich ludzi jak bracia F. Wiem tylko, że żadne z nich demony zbrodni. Dwójka zwykłych oprychów, jakich pełno dookoła. Tacy jak oni terroryzują blokowiska wielkich miast i „rządzą” w małych miejscowościach. Starszy z nich siedział m.in za pobicie i wyszedł - jakżeby inaczej - przed terminem. Dla kilku złotych mogą pobić, dla komórki czy samochodu - zabić. Wystarczy wyjść na ulicę, by zobaczyć jak wielu ich jest. I jak swobodnie się czują.