Dzieli się doświadczeniem

Rozmowa z Janem Kwiatkowskim, sekretarzem Rady Okręgu nr 6 Bielawy – Grębocin.<!** Image 2 align=none alt="Image 225120" sub="Rady Okręgów w poszczególnych dzielnicach powinny dotrzeć także do społeczności mniej zamożnej – uważa Jan Kwiatkowski / Fot. Jarosław Wadych">

Czy to prawda, że jest Pan pomysłodawcą budowy kompleksu rekreacyjnego pomiędzy ulicami Przeskok i Olsztyńską?

Po wprowadzeniu się 10 lat temu na Osiedle Nasze, wspólnie z już nieżyjącym Czesławem Marczakiem stwierdziliśmy, że w rozbudowującej się dzielnicy potrzebne jest miejsce służące rekreacji mieszkańców. Rozmawialiśmy na ten temat z innymi mieszkańcami i w zasobach miejskich szukaliśmy odpowiedniego terenu, na którym by można utworzyć park, a może boisko i plac zabaw – coś, co służyłoby dzieciom, młodzieży i dorosłym.

Postanowili Panowie zrealizować ten pomysł?

Nawiązaliśmy kontakt z Radą Okręgu Nr 6 Bielawy – Grębocin, której nasz pomysł się spodobał. W najbliższych wyborach zostałem wybrany do tej Rady i wszedłem w skład jej zarządu jako sekretarz. „Wydeptując ścieżki” w wydziałach Urzędu Miasta Torunia, udało mi się znaleźć trzy niezagospodarowane miejskie tereny w okolicach ulicy Olsztyńskiej. Co do dwóch z nich miasto miało inne plany, ale kiedy zaproponowano nam trzeci – nie popuściliśmy i przyjęliśmy go do zagospodarowania. Miejsce to, na którym w dawnych latach wydobywano glinę, było porośnięte i bardzo zaniedbane.

Co działo się dalej?

Pan Czesław nie doczekał, a ja nadal realizowałem zamierzony cel. Do współpracy poprosiłem panią Natalię Pieńkowską, mieszkającą w bloku socjalnym przy ulicy Olsztyńskiej, i wspólnie poprzez Radę Okręgu zainteresowaliśmy naszą inicjatywą Radnego Rady Miasta Torunia Jana Ząbika. Następnie, organizując zebrania, włączyliśmy w to zadanie mieszkańców Osiedla Bloków Wspólnot Mieszkaniowych, TBBS oraz Bloków Komunalnych I Socjalnych, zlokalizowanych przy ulicach: Olsztyńskiej, Nad Strugą, Dojazd i Widok. Generalnie, Jan Ząbik zajmował się stroną techniczną – załatwianiem sprzętu i materiałów budowlanych, transportem, a ja administracyjną – pisaniem pism, załatwianiem potrzebnych pozwoleń. Było dużo załatwiania, pomagania „dobrych duszyczek” w realizowaniu zaplanowanych celów – właściciele prywatnych firm bezinteresownie przysyłali tutaj swoich pracowników, ciężki sprzęt budowlany, materiały! Natalia Pieńkowska zachęciła do pracy dzieci, młodzież i dorosłych mieszkańców stojących po sąsiedzku bloków. Potrafiła  z nimi współpracować.

W końcu powstał cenny obiekt, do utworzeniu którego potrzeba było dużo wysiłku – i pomysłów, i pracy wielu zaangażowanych osób.

Jednak, chyba jeszcze nie nastąpił koniec prac – pomiędzy ulicami Olsztyńską i Przeskok nadal trwają jakieś roboty....

W tej chwili grodzimy część rekreacyjną i plac zabaw. W ogrodzeniu tym znajdą się dwie bramki – od strony skarpy i od ulicy Przeskok. W kolejnym etapie ma zostać ogrodzone całe boisko i ustawione kontenery.

Pomysłem Jana Ząbika i moim jest wymurowanie w skarpie, od strony bloków TTBS, małej muszli koncertowej – ze sceną i zapleczem do przebierania się, w której będą mogły odbywać się niewielkie imprezy.

Czy zamierzają Państwo posiać trawę na dużym boisku?

W planach jest położenie sztucznej nawierzchni albo posianie trawy na płycie boiska. Natomiast przed zimą chcemy jeszcze raz zorganizować zawody na torze crossowym – z małymi nagrodami, kiełbaskami, słodyczami. Na wiosnę zamierzamy pomalować pomosty na brązowo, aby pasowały kolorystycznie do domków i drzewostanu.

Proszę powiedzieć czy utworzenie społecznego „orlika” wpłynęło na relacje pomiędzy mieszkańcami poszczególnych bloków osiedla?

Jeśli chodzi o społeczeństwo, o mieszkańców, to cały czas miło się ich spotyka. Dziękują, mówią, że coś dobrego zaczęło się dziać, że teraz osiedle jest pojednane i mają nadzieję, że jak przyjdzie wiosna, to będzie jeszcze lepiej. Rozmawialiśmy z dyrekcjami szkół: SP 35 i ZS 31, które wyrażają chęć zorganizowania tutaj konkursów na wiosnę.

Krótko po oficjalnym otwarciu społecznego „orlika” pomiędzy ulicami Przeskok i Olsztyńską, wspólnie z Janem Ząbikiem zaangażował się Pan w budowę podobnego obiektu na Dębowej Górze.

Na otwarciu byli obecni mieszkańcy dzielnicy Pod Dębową Górą, którzy przyszli tutaj razem z rodzinami mieszkającymi w Grębocinie na osiedlu bloków komunalnych i socjalnych. Widząc efekt naszej społecznej pracy, poprosili Jana Ząbika i mnie o pomoc w utworzeniu obiektu takiego jak nasz w swojej dzielnicy. Zaprosili nas na spotkanie przy ulicy Batorego, w którym wzięło udział około 130 osób! Mieszkańcy tak zwanej Dębówki są bardzo zdeterminowani, zgrani i chętni do współpracy, a my im pomagamy. Jesteśmy na etapie uzyskiwania potrzebnych pozwoleń.<!** reklama>

Na koniec tej rozmowy chcę jeszcze Pana zapytać o rolę i sposób funkcjonowania Rad Okręgów.

Rady Okręgów w poszczególnych dzielnicach powinny dotrzeć także do społeczności mniej zamożnej, do mieszkańców budynków socjalnych i komunalnych, którzy są w każdej dzielnicy. Trzeba rozmawiać z tymi ludźmi, robić coś dla poprawy ich bytu, warunków mieszkania, otoczenia, spędzania czasu. Często tam są duże potrzeby i naprawdę wiele by można im pomóc, gdyby tylko chciało się zaangażować. Każdy z nas powinien się czuć społecznikiem, bo każdy wiedział, że bycie radnym okręgowym to funkcja społeczna, za którą nie otrzymuje się pieniędzy. Jesteśmy jednostką pomocniczą Rady Miasta i powinniśmy reagować na wszystkie sygnały mieszkańców – powinniśmy pomagać tej Radzie. Radni miejscy nie o wszystkim wiedzą, tak samo prezydent miasta. O wielu sprawach dowiadują się od nas, bo my sygnalizujemy, zgłaszamy, podpowiadamy jaka jest potrzeba w dzielnicy – i pilnujemy, aby ta potrzeba była realizowana.