Grypa pani Ani

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/zaluski_mariusz.jpg" >Pamiętacie Państwo tamto lato? Te emocje, to zadęcie, te gesty? Tamto mieszanie thrillera, komedii i mydlanego romansu? No to przyszła pora na dramat sądowy. Wczoraj ruszył proces Anny Jaruckiej, za sprawą której w kniei zaszył się Włodzimierz Cimoszewicz. Teraz zresztą dzięki procesowi z tej kniei się wynurzył, ku uciesze swoich fanów.

Anna Jarucka oskarżana jest i o posłużenie się fałszywym dokumentem, i o składanie fałszywych zeznań przed komisją śledczą, i o ukrywanie dokumentów. Skutecznie ugotowała swoimi ówczesnymi opowieściami Włodzimierza Cimoszewicza, choć prokuratura szybko zweryfikowała jej oskarżenia. Zresztą Cimoszewicz swoją rejteradą też wtedy nie zabłysnął. Wczoraj okazało się, że pani Ania idzie w zaparte. I tylko wciąż pozostaje pytanie, po co jej to było, jeśli przyjmiemy, że prokuratura ma rację? Zemsta? Chęć przysłużenia się prawicy? Pani Ania nie jest przecież idiotką, to nie facecik, który otumanił Klewkami mędrców z Samoobrony. O jej sprycie świadczy chociażby mistrzostwo świata w dojeniu pracodawcy po sprawie z Cimoszewiczem. Gigantycznej długości zwolnienia lekarskie, sprawa o mobbing, podobno straszenie oskarżeniami o molestowanie... Całe MSZ przed nią drży.

Cóż, takie osoby, które pojawiają się właściwie znikąd i swoimi sensacjami wpływają na losy kraju, to oczywiście smaczki każdej demokracji. Problem w tym, że nasza demokracja jest na nie wyjątkowo mało odporna, jak byle cherlak na ostrą grypę. Tacy delikwenci na salony trafiają stanowczo zbyt łatwo, zbyt szybko znajdują wyznawców, a polityczni cwaniacy grają nimi aż strach. Bez refleksji, że za chwilę sami mogą stać się zwierzyną.