Horror z powtórki

<!** Image 1 align=left alt="Image 24683" >To był horror. Wciąż mam w oczach waląca się więźbę, te słupy płomieni nad gotyckimi murami. Potem ta nerwówka, czy byli tam ludzie, czy uda się uratować barokowy hełm wieży. Dziś to brzmi jak ponury żart, ale w zeszłym roku w Gdańsku z wielką pompą obchodzono stulecie pożaru, jaki dotknął ten sam kościół św. Katarzyny w 1905 roku. Na wieży odpalano świece dymne, strażacy urządzili pokazowe ćwiczenia... Niestety, wczoraj historia powtórzyła się naprawdę.

Gdański dramat zapadnie w pamięć. Chociażby dlatego, że było niezwykłe wydarzenie...telewizyjne. Pierwszy raz - i mam nadzieję, że ostatni - w dziejach w polskiej telewizji, miliony ludzi mogły z zapartym tchem na żywo obserwować tak wielki pożar tak cennego zabytku. Potężny ogień i wielka bryła kościoła, przy której potężne autodrabiny ściągnięte pośpiesznie z gdańskiej rafinerii, wydawały się śmiesznie małe - tego nie da się łatwo zapomnieć.

<!** reklama right>Wielkie pożary zabytkowych kościołów to na szczęście rzadkość. W 1950 roku od uderzenia pioruna spłonęła chełmżyńska konkatedra, jesienią 1966 roku - mały, urokliwy gotycki kościół w toruńskim Kaszczorku. Wczorajsza katastrofa przypomina jednak, że lata spokoju to żadna gwarancja i że takie nieszczęścia mogą się powtórzyć. A mamy o co się bać. Gotyckie kolosy Torunia i Chełmna, bydgoska fara i Klaryski, kościoły Brodnicy, Grudziądza, romańskie cacko - kościół NMP w Inowrocławiu - to tylko początek listy.

Są już w Polsce zabytkowe kościoły przyzwoicie zabezpieczone, uzbrojone w nowoczesne systemy wykrywania i łączności alarmowej. Jest tego jednak za mało. Zabezpieczenia są drogie, ale to ostatnia rzecz, na jakiej można oszczędzać. I o tym także przypomina gdańska historia.