O co grają kandydaci na prezydenta Torunia?

Czyż to nie szok, że jako pierwszy zamiar kandydowania - i zarazem walki o kolejną reelekcję i rządy w Toruniu co najmniej do 2018 roku - ogłosił prezydent Michał Zaleski? Co się stało, że postąpił inaczej, niż przy okazji poprzednich wyborów, gdy wręcz trzeba było wyduszać z niego ogłoszenie takiej decyzji i robił to w ostatniej możliwej chwili? Czy to wyprzedzenie konkurencji na starcie oznacza inną niż poprzednie kampanię i efekt wyborczy?
[break]
A czy z kolei z rywalem prezydenta i zarazem jego obecnym zastępcą Zbigniewem Rasielewskim wiąże się najbardziej zadziwiający wątek obecnej kampanii? Aż taki ma problem tzw. autowizerunkowy, wynikający z walki z własnym szefem? Czemu wybrany kandydatem PiS-u w czerwcu w partyjnych prawyborach Zbigniew Rasielewski do dziś nie został oficjalnie zaprezentowany? Wstydzi się go PiS, czy co? Czemu nie lansował go wcześniej? A może chodzi tylko i aż - raz jeszcze przypomnę to pytanie - o namaszczenie przez Michała Zaleskiego na kolejne wybory, skoro innego następcy ten nie wychował przez tyle lat?
Co wynika z tego, że mamy też kandydatkę Czasu Mieszkańców, Joannę Scheuring-Wielgus? I obok niej wskazanego jako przyszłego wiceprezydenta radnego Macieja Cichowicza, który kilka dni temu rozstał się z PO? Faktycznie to ma być zabieg w amerykańskim stylu? Tylko czemu radny nie stanął w pierwszej linii i chowa się za plecami kobiety? Czyż nie jest znacznie bardziej od kandydatki CzM rozpoznawalną w Toruniu postacią? Czyż bycie naczelnym krytykiem prezydenta Zaleskiego nie jest sporym kapitałem wyborczym? A może taki dżenderowy zabieg z kandydowaniem kobiety ma swój cel, bo Michałowi Zaleskiemu nie będą mogły w kampanii puszczać nerwy wobec Joanny Scheuring-Wielgus? Tylko czy ze społecznikami, za jakiego uchodzi kandydatka CzM, nie jest jak z celebrytami? Czy nie za bardzo wierzą, że są znani? I czy nie słusznie jeden z toruńskich dziennikarzy przytaczał niedawno przykład Pawła Kołacza, związanego zresztą z CzM, który cztery lata temu w okręgu, składającym się głównie z tak mu bliskiego Bydgoskiego Przedmieścia, w wyborach do Rady Miasta dostał raptem jakieś 300 kilka głosów i przepadł? No i czym generalnie skończy się ten sojusz ludzi o poglądach lewicowych z konserwatystami?
A czy z kolei Jackowi Kostrzewie, kandydatowi Kongresu Nowej Prawicy Janusza Korwina-Mikkego, w toruńskich warunkach uda się uwieść młodych ludzi, będących podstawą elektoratu JKM? Jak przekona do siebie ich i innych ktoś krytykujący rozdawnictwo publicznych pieniędzy, na co dzień pracujący w Urzędzie Marszałkowskim(!), w którym zatrudnienie idzie w setki? Bo czyż kandydaci KNP nie kojarzą się raczej z ludźmi sukcesu z biznesu, z przedstawicielami wolnych zawodów, ale nie z urzędnikami?
I podsumowując - kandydatów będziemy mieli czterech, pięciu, czy więcej? Czy wystawi go ledwo dyszący w krajowej polityce Twój Ruch? Czy jego kandydatką będzie Monika Gotlibowska, biorąca podobno udział w niedawnych przedwyborczych szkoleniach tej partii? I czym te wybory skończą się dla PO, dotąd zdecydowanie wygrywającej w Toruniu wszystkie partyjne głosowania, która nie znalazła kandydata? Ma poprzeć Michała Zaleskiego, ale jej autorytet, czyli wicemarszałek Jan Wyrowiński, wskazuje na Joannę Scheuring-Wielgus?
Pytań wiele, odpowiedzi przyjdą w trakcie najbliższych tygodni.