Pocisk na pomnik!

<!** Image 1 align=left alt="Image 24874" >Pomnik łabędzi czasów zarazy? Już sobie wyobrażam to huczne odsłonięcie. Pokaz sztucznych ogni, układających się w kształt woliery, maty w pasy łowickie z Muzeum Etnograficznego, parada aktorów teatrów miejscowych poprzebieranych za wyjątkowo zjadliwe wirusy i orkiestra dęta z WOAK-u w maskach przeciwgazowych. Jak znam życie, to dyrektor Andrzej Szmak z magistratu wymyśli jeszcze lepsze atrakcje.

Po tym, jak miasto z hukiem świętowało szwedzkie oblężenie, podczas którego przeprowadzono jedno z najgorszych bombardowań w dziejach Torunia, rozumiem, że nie ma już takiego nieszczęścia, którego nie można przerobić na okazję do wielkiego show z fajerwerkami i plenerową cepeliadą.

Świętowaliśmy bombardowanie, świętujmy zarazę. Rzeczywiście, dzięki niej Toruń miał swoje pięć minut w mediach. Postawmy jeszcze na Piekarach strzelisty monument w kształcie szybującego pocisku dla upamiętnienia strzelaniny w sądzie, bo ta też zapewniła nam sporo rozgłosu.

Za poprzednich ekip przybyło pomników i obelisków poważnych, serioznych, ku chwale i na cześć. I pewnie po 45 latach zakłamywania historii nie mogło być inaczej. Ostatnio przybyło trochę pomników odwołujących się do nostalgii, poczucia humoru, żartu. Filutek z parasolką, Kargul z Pawlakiem. I bardzo dobrze. Oba pomysły były świetne, miastu potrzeba i takich symboli.

Ale łabędzie to pomysł kiepski. Chociażby dlatego, że ptasiej zarazy za rok, dwa nikt nie będzie pamiętał, a na Bulwarze ostanie się dziwactwo upamiętniające nie wiadomo co i nie wiadomo dlaczego. Natomiast promocja miasta będzie z tego dokładnie taka, jaką wczoraj, w radiowej „trójce” zaprezentował Maciej Kraszewski, nabijając się z miasta, które wystawia pomnik grypie.